ถ้าจิตเจตสิกในชาตินี้ทำกรรมไม่ดีไว้ จะส่งผลโดยวิธีใดต่อจิตเจตสิกที่เกิดใหม่ในชาติหน้า

ขออนุโมทนาครับ 

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 42] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท  เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๓ - หน้าที่ ๕๙

"บุคคลที่ทำกรรมชั่วไว้  หนีไปแล้วในอากาศ ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้, หนีไปในท่ามกลางมหาสมุทร  ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้,   หนีเข้าไปสู่ซอกแห่งภูเขา  ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้,  (เพราะ)  เขาอยู่แล้วในประเทศแห่งแผ่นดินใด  พึงพ้นจากกรรมชั่วได้   ประเทศแห่งแผ่นดินนั้น  หามีอยู่ไม่"

[เล่มที่ 43] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔ - หน้าที่ ๒๑๒

"ขึ้นชื่อว่าทุจริต  แม้เพียงเล็กน้อยบุคคลไม่ควรทำ  ด้วยความสำคัญว่า  'ชนพวกอื่นย่อมไม่รู้กรรมนี้ของเรา '  (ส่วน) สุจริตนั่นแหละ   เมื่อคนอื่นแม้ไม่รู้ก็ควรทำ,   เพราะว่าขึ้นชื่อว่าทุจริต  แม้บุคคลปกปิดทำ  ย่อมทำการเผาผลาญในภายหลัง, (ส่วน) สุจริตย่อมยังความปราโมทย์อย่างเดียวให้เกิดขึ้น"

กรรมไม่ดี หรือ กรรมชั่ว หรือ อกุศลกรรม นั้น  เมื่อทำสำเร็จแล้ว  ไม่ว่าจะเป็นกรรมในชาตินี้หรือกรรมในชาติก่อนๆ ที่ผ่านมา  สะสมสืบต่ออยู่ในจิต เมื่อถึงคราวให้ผล  ย่อมให้ผลตามควรแก่กรรม นั้นๆ  ไม่มีใครทำอะไรได้ เพราะเป็นธรรมที่ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น อยู่ที่ไหน ก็ไม่สามารถรอดพ้นจากการได้รับผลของกรรมได้  และจะเห็นได้ว่า  กรรม  เป็นสภาพที่ปกปิด  กรรมที่ได้กระทำไปแล้ว สะสมไว้แล้ว ไม่มีใครสามารถที่จะทราบได้ว่า จะให้ผลเมื่อใด  แต่เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ผลก็เกิดขึ้น  ซึ่งก็ต้องมาจากเหตุคือกรรม นั่นเอง  ไม่มีใครทำให้เลย อกุศลกรรม ให้ผลที่เป็นทุกข์ เป็นผลที่ไม่น่าปรารถนาไม่น่าใคร่ ไม่น่าพอใจ เท่านั้น  จะให้ผลที่เป็นสุขไม่ได้เลย   เมื่อเป็นเช่นนี้  อกุศลกรรม  เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำโดยส่วนเดียว แต่สิ่งที่ควรทำ ควรสะสม ควรอบรมเจริญ คือ ความดีทั้งหลายทั้งปวง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ  การฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม  ที่จะเป็นเหตุให้ปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูกเจริญขึ้น นำพาชีวิตไปสู่คุณความทั้งปวง  ซึ่งจะเป็นที่พึ่งในชีวิตอย่างแท้จริง  เพราะความชั่วทั้งหลาย เป็นที่พึ่งไม่ได้เลย ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...