พระภิกษุไม่ใช่คฤหัสถ์

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๗๖]

พระภิกษุไม่ใช่คฤหัสถ์

ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจคำธรรมดาง่ายที่สุด ใครได้ยินก็ต้องรู้ว่าภิกษุไม่ใช่คฤหัสถ์ หรือใครคิดว่าเหมือนกันใช่ไหม? เพราะฉะนั้นธรรมดาที่สุดก็คือว่า ภิกษุไม่ใช่คฤหัสถ์ เพราะฉะนั้นไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ทั้งหมดทุกประการ คือ คฤหัสถ์มีเงินมีทองมีความสนุกสนานเพลิดเพลิน มีทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่ว่าพระภิกษุผู้สละ คำนี้ถ้าไม่สละเป็นภิกษุไม่ได้ ไม่ใช่ว่าทั้งๆ ที่ไม่สละก็เป็นภิกษุ มีเงินทองมีทรัพย์สมบัติมีผู้คนบริวารมีรถยนต์บ้านช่องคฤหาสน์ต่างๆ แล้วก็จะเป็นภิกษุนั่นไม่ใช่เลย

ด้วยเหตุนี้แต่ละคำต้องตรง แม้ในเบื้องต้นซึ่งไม่ยาก แค่คำว่าพระภิกษุก็ต้องไม่ใช่คฤหัสถ์ เพราะฉะนั้นจะมีชีวิตอย่างคฤหัสถ์ไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ไม่น่าจะเป็นที่สงสัยเลยว่าเมื่อเป็นพระภิกษุ เป็นศากยบุตร (คือบุตรที่เกิดจากพระปัญญาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประพฤติอย่างไร บุตรต้องประพฤติตาม พระสัมมาสัมพุทธเจ้ารับเงินทองหรือเปล่า? เพราะฉะนั้นทั้งหมดเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะสงสัยเลยว่าชีวิตของพระภิกษุต้องต่างจากคฤหัสถ์ มิฉะนั้นจะเป็นภิกษุทำไม

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย