เมื่อไม่เข้าใจอนัตตา ก็พากันไปปฏิบัติ

อ.สุจินต์  : เพราะฉะนั้น เป็นผู้ที่เป็นปรกติ สติระลึกรู้สิ่งที่ปรากฏ คือ สิ่งที่เกิดแล้ว เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ระลึก ก็หมดไปแล้ว แต่ก็มีสิ่งอื่นเกิดต่อ พร้อมที่ปัญญาจะเข้าใจได้ แต่เมื่อไม่มีการฟัง ไม่มีการไตร่ตรอง ปัญญาไม่เกิด ก็เป็นความไม่รู้ เป็นความติดข้องต่อไป

จึงเห็นคุณอย่างยิ่งของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เห็นพระคุณขณะไหน "พุทธานุสสติ" ใช่ไหม ไม่ใช่ไปนั่งขัดสมาธิท่อง แต่ไม่รู้เลย ว่าพระคุณคืออะไร เพราะฉะนั้น ต้องเข้าใจว่า สำหรับผู้ที่จะมั่นคงในพุทธานุสสติ เป็นผู้ที่มีความเข้าใจขึ้น มากขึ้น มากขึ้น

เพราะฉะนั้น จิตก็สงบขึ้น และความที่จะแนบแน่น ไม่มีใครสามารถที่จะรู้ปัจจัย จะแนบแน่นหรือไม่แนบแน่น ในอะไร เมื่อไหร่ ขณะไหน ทั้งหมด เป็นความชัดเจนขึ้นของความเป็นอนัตตา ถ้าปรากฏว่าเราทำ ก็จบ ไม่มีความเข้าใจว่าเป็นอนัตตา แล้วไม่ลึกซึ้งด้วย ลองอธิบายสิว่า ลึกซึ้งตรงไหน? ไปสำนักปฏิบัติ ลึกซึ้งตรงไหน? แต่ "ปริยัติ ปฏิบัติ(ปฏิปัตติ) ปฏิเวธ" ทั้งหมด ลึกซึ้ง

ติดตามบันทึกการสนทนาฉบับเต็มได้ที่ลิงก์ด้านล่าง :