ภูเขาทองคำก็ไม่พอแก่โลภะ

* โลภะ เป็นสภาพที่ติดข้อง ต้องการ ปรารถนา อยากได้

* สะสมโลภะมาแสนนาน จึงมีอุปนิสัยที่จะเกิดโลภะอยู่เสมอ และเมื่อเกิดโลภะบ่อยๆ ก็ยิ่งจะสะสมโลภะมากยิ่งขึ้น

* ในชีวิตประจำวัน ก็มีแต่ความปรารถนาต้องการสิ่งต่างๆ อย่างมากมาย ไม่รู้จักจบสิ้น แต่ก็ไม่ได้รู้ตามความเป็นจริงเลย

* โลภะ เป็นสภาพที่พร่องอยู่เป็นนิจ คือไม่รู้จักเต็ม ไม่รู้จักพอ เช่น แม้จะได้ภูเขาที่เป็นทองคำทั้งลูก ก็ยังต้องการภูเขาทองคำลูกต่อๆ ไป

* พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงว่าโลภะเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ คือทำให้ต้องมีสภาพธรรมที่เกิดดับในแต่ละภพชาติ และเป็นสภาพที่เห็นได้ยากยิ่ง เพราะในขณะที่โลภะเกิด ก็มีสภาพที่ไม่รู้ความจริงคือโมหะเกิดร่วมด้วยเสมอ

* ดังนั้น หนทางเดียวที่จะเห็นโลภะ และละคลายโลภะ ก็คือการฟังพระธรรมอบรมเจริญปัญญา คือความเห็นถูกต้องในลักษณะสภาพธรรมที่กำลังมีกำลังปรากฏในขณะนี้

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม