ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๔

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจเพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นข้อความที่สั้นบ้าง ยาวบ้าง แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์ พอที่จะเข้าใจได้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

* * ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๔ * *

~ การที่จะรู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ใช่โดยพระพุทธรูป วัดวาอารามหรืออะไรทั้งสิ้น แต่พระธรรมเปรียบประดุจพระสรีระของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าไม่มีพระธรรม ใครจะเห็นพระคุณที่สูงสุด

~ ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร ความเข้าใจพระธรรม เป็นประโยชน์สูงสุดยิ่งกว่าอย่างอื่นทั้งหมด

~ ข้อสำคัญ ไม่ใช่ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วคิดเอง แต่คิดตามคำที่พระองค์ตรัส จนกระทั่งเข้าใจขึ้น

~ ที่ผิดกันทั้งโลกเพราะคิดเอง ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจริง แต่คิดเอง เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ต้น ต้องรู้ว่าคิดเองไม่ได้ ต้องเคารพจริงๆ ทุกคำ ต้องเข้าใจคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส ไม่ใช่ว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแล้วเราคิดเองต่อ

~ ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี ชั่วคราว มีแล้ว ไม่มี ไม่ใช่ใครเลยทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น ธรรม (สิ่งที่มีจริง) ทั้งหมด เป็นอนัตตา นี่เป็นจุดเริ่มแรก ของคำสอนทั้งหมดของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ จะเข้าใจคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อไม่คิดเอง แต่ไตร่ตรองคำที่ได้ฟัง มากขึ้นๆ ลึกขึ้น ละเอียดขึ้น

~ หน้าที่ของคนที่ได้เข้าใจพระธรรมและนับถือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หน้าที่นั้น ก็คือ ให้ความรู้ความเข้าใจที่ได้เข้าใจแล้วแก่คนอื่น

~ เรามีพ่อแม่ให้เราเกิดขึ้น เราทำความดีต่อพ่อแม่ ใครที่ดีต่อเรา เราก็ทำดีต่อเขา เพราะฉะนั้น หน้าที่ที่เราได้รับความรู้จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือ ให้คำสอนของพระองค์แก่คนอื่นได้เข้าใจด้วย

~ เคยคิดบ้างไหมว่าควรเป็นกุศลเพิ่มขึ้น?

~ เมื่อมีความเข้าใจ ก็จะค่อยๆ สะสมกุศล และเห็นโทษของสิ่งที่ไม่ดี ชีวิตประจำวันก็เป็นเครื่องแสดงว่าเข้าใจธรรมแค่ไหน ถ้ากุศลธรรมเกิดมาก อกุศลธรรมน้อยลง ก็แสดงว่ามีความเข้าใจธรรมเพิ่มขึ้น

~ อกุศลมากเหลือเกิน และวันหนึ่งๆ กุศลก็เกิดน้อย และถ้าใครไม่คิดที่จะเจริญกุศลแม้เพียงเล็กน้อย อกุศลก็เพิ่มขึ้น ยากต่อการที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม

~ ปัญญาความเข้าใจถูก จะทำให้ละเว้นอกุศล แล้วเมื่ออกุศลน้อยลง ก็สามารถที่จะเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงได้ถูกต้อง

~ อกุศลมีมาก เพราะฉะนั้น การฟังพระธรรม เป็นหนทางเดียว ที่ความเห็นถูกจะค่อยๆ เกิด เข้าใจสภาพธรรมที่มี จนกระทั่งสามารถที่จะละอกุศลไม่ให้เกิดได้ แต่ว่าไม่ใช่เป็นเราที่พยายาม

~ มีเหตุที่จะให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดเกิดขึ้น ก็เกิด ขณะนี้นั่งกันอยู่ มีความสุข เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาแล้ว อะไรเป็นเหตุ ใครไปทำใคร นั่งกันอยู่ด้วยกันไม่มีใครทำร้ายใครเลย แต่เจ็บก็เกิดได้ ปวดหัวตัวร้อน ก็เกิดได้ อะไรก็เกิดได้ โดยไม่คาดฝัน ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น ต้องแล้วแต่เหตุ ถูกไหม?

~ เคารพในพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือเคารพเครื่องรางของขลัง? เปรียบเทียบ อะไรเป็นสาระ? อะไรไร้สาระคือไม่มีประโยชน์เลย?

~ ความมั่นคงของชาติ จะมีได้ไหม เมื่อเสียเงินมากมายก่ายกองกับเครื่องรางของขลัง ถ้าไม่มีการเชื่อถือหรือไปซื้อไปขายเครื่องรางของขลัง ประเทศชาติ จะดีกว่านี้ไหม?

~ สูญเงินไปเท่าไหร่กับสำนักปฏิบัติ มากมายมหาศาล บางแห่งก็เป็น ๑๐๐ ล้าน ๓๐๐ ล้าน แล้วเงินนั้น ถ้าจะนำไปช่วยคนยากคนจนหรืออะไรที่จะพัฒนาประเทศ มิดีกว่าหรือ?

~ ความไม่รู้ทั้งหมด ไม่ทำให้เห็นประโยชน์ของความดี

~ ความดี เป็นความดี ความชั่ว เป็นความชั่ว ไม่ใช่ใคร เพราะฉะนั้น จะมีเมตตา มีความหวังดี มีความเป็นเพื่อน ได้ไหม แทนที่จะโกรธ เพราะโกรธ ไม่ดีแน่ๆ จะมาอ้างสักนิดหนึ่งว่า ต้องโกรธ ไม่ได้เลย ทำไมต้องโกรธ? ดีตรงไหน?

~ โกรธมีหลายระดับ ตั้งแต่ขุ่นใจเล็กน้อยนิดหน่อยจนกระทั่งพยาบาทไม่ลืมทั้งวันทั้งคืน ปรุงแต่งเป็นความคิดที่จะทำร้ายและทำลาย มาจากไหน มาจากความไม่ดี ไม่เห็นโทษของความโกรธ ว่า เพียงโกรธเกิดขึ้น ใคร ไม่สบาย ใคร เป็นทุกข์?

~ ถ้ายังไม่เข้าใจคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นชาวพุทธหรือชาวอื่น?

~ ผู้ที่สะสมมา ก็เห็นประโยชน์ของพระธรรม แล้วก็เห็นว่า ขณะที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตในสังสารวัฏฏ์ คือ ขณะที่เข้าใจสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส ซึ่งกำลังมีในขณะนี้ตามความเป็นจริง เพราะไม่มีใครเข้าใจเองได้เลย

~ เพราะเหตุใด จึงมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นที่พึ่ง? เพราะว่า ทำให้เข้าใจในสิ่งที่มีจริงๆ ถูกต้องตามความเป็นจริง

~ ที่สำคัญที่สุด คือ รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและฟังคำของพระองค์ เพื่อมีความเข้าใจถูก ถ้าทุกท่านเป็นอย่างนี้ ประเทศ เจริญ ไม่เต็มไปด้วยการทุจริตทุกวงการ

~ ถ้าชาตินี้ไม่รู้ ต่อไปขณะไหนจะรู้

~ แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว ไม่เหลือเลย แต่พระธรรม ก็ยังมีให้เราได้ฟัง ได้รู้จักคุณ ว่า บุคคลนี้บุคคลเดียวที่เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ เห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรม เข้าใจแล้ว อนุเคราะห์ผู้อื่นด้วยความเป็นมิตรที่ดี เพื่อนที่ดีจะพูดสิ่งที่จริง ถูกต้อง ไม่คำนึงว่าเขาจะรักหรือเขาจะชัง เพราะเหตุว่า เราหวังดี เพราะถ้าเขาไม่ได้ฟังเลยแล้วเขาจะรู้ได้อย่างไร

~ ความเข้าใจถูก ป้องกันไม่ให้เข้าใจผิด

~ เห็นผิด ทำผิด พูดผิด ประพฤติผิดไปหมด แล้วจะเป็นประโยชน์ต่อใครแม้ตนเอง

~ ความเข้าใจพระธรรม เป็นสิ่งเดียวที่จะนำมาซึ่งความสงบที่แท้จริง เพราะดีงาม เป็นกุศล ไม่คิดร้าย ไม่กล่าวร้าย ไม่ทำร้าย

~ จะช่วยชาติหรือให้ประเทศมั่นคง ก็ต่อเมื่อเป็นคนดี แต่ถ้าไม่รู้ว่าคนดีเป็นอย่างไร ก็ดีไม่ได้

~ ดี ขณะนั้น เป็นคุณประโยชน์ ไม่ทำร้ายตน จึงไม่ทำร้ายคนอื่น ไม่มีใครทำร้ายใคร สงบไหม? ทำแต่สิ่งที่ดีต่อกัน สงบไหม? สงบตั้งแต่ขณะที่ความดีเกิดขึ้นแล้ว ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง ไม่คิดร้าย ถ้าจิตเป็นอย่างนี้ กายจะไปทำร้ายได้ไหม? แล้วถ้าจิตมีความเข้าใจถูกต้อง จะไปพูดคำผิดๆ ได้ไหม?

* * ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ * *

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๓

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...