ใกล้บัณฑิตย่อมเป็นสุข

* พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสพระพุทธพจน์นี้ เพราะเหตุทรงปรารภท้าวสักกะจอมเทพในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ซึ่งได้เสด็จมาถวายการปรนนิบัติพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อคราวที่ทรงมีพระอาพาธ (หลังจากที่ทรงปลงอายุสังขารแล้ว)

เพราะท้าวสักกะ ทรงบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว เมื่อครั้งที่ได้เสด็จมาทูลถามปัญหา จึงทรงมีความเคารพอย่างสูงสุดในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

* บัณฑิต คือผู้มีปัญญาเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง และประจักษ์แจ้งอริยสัจจธรรมเป็นพระอริยบุคคลตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป ดังนั้นบัณฑิตสูงสุด ก็คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

* ผู้ที่เข้าใจพระธรรม ย่อมน้อมไปที่จะพบบัณฑิต อยู่กับบัณฑิต เพราะการได้ฟังธรรม ได้สนทนากับบัณฑิตทั้งหลาย ย่อมทำให้เกิดปัญญา และการได้มีโอกาสกระทำดีต่อผู้ที่เป็นบัณฑิต ด้วยการดูแล ปรนนิบัติ และอบรมเจริญปัญญาตามที่ท่านได้เกื้อกูลอนุเคราะห์ ซึ่งเป็นการบูชาบุคคลที่ควรบูชา จึงนำมาซึ่งประโยชน์สุขต่างๆ

* ส่วนการอยู่ร่วมกับคนพาล คือผู้มีความเห็นผิดและกิเลสอกุศลต่างๆ ย่อมทำให้เสพคุ้นกับอกุศลธรรม (พาลธรรม) ซึ่งย่อมนำทุกข์ โทษ ภัย ต่างๆ มาให้

* ดังนั้น จึงควรคบบัณฑิต คือผู้มีปัญญาอันงาม เพราะจะนำไปสู่ความเป็นบัณฑิต คือเป็นพระอริยบุคคลต่อไป

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม