ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๖ 

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจเพื่อศึกษาและพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นข้อความที่สั้นบ้าง ยาวบ้าง แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์ พอที่จะเข้าใจได้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

* * ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๖ * *

~ พระมหากรุณาคุณของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่มีต่อสัตว์โลก ด้วยการทรงแสดงพระธรรม ทรงพร่ำสอนอยู่บ่อยๆ เนืองๆ เพื่อความเข้าใจถูกเห็นถูกของผู้ที่มีโอกาสได้ฟังได้ศึกษาเป็นสำคัญ จากบุคคลที่เต็มไปด้วยกิเลส เต็มไปด้วยความติดข้อง เต็มไปด้วยความโกรธ เต็มไปด้วยความไม่รู้ ก็สามารถขัดเกลาละคลายจนกระทั่งสามารถดับจนหมดสิ้นได้

~ ถ้าไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟังคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีใครจะเข้าใจพระพุทธศาสนาบ้าง? ก็เพียงแต่เรียกว่าพระพุทธศาสนา แล้วก็ยังกล่าวคำว่ามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ตรงหรือเปล่า? มั่นคงหรือเปล่า? เข้าใจหรือเปล่า?

~ เวลาแต่ละนาที มีค่า เพราะว่าใครก็ไม่รู้ว่าใครจะจากโลกนี้ไปเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้ก็ได้ เพราะฉะนั้น ก่อนจากโลกนี้ เป็นผู้ที่ได้รับประโยชน์จากพระพุทธศาสนามากน้อยแค่ไหน เพราะว่า ใครเป็นที่เคารพสูงสุดของทุกคน ผู้ที่ทุกคนเคารพสูงสุด คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ พระพุทธศาสนาคือคำสอน และเป็นคำสอนที่จะนำไปสู่การรู้ความจริงของทุกอย่างจนกระทั่งสามารถที่จะขัดเกลาความไม่รู้ตั้งแต่เกิดจนตายทุกชาติให้ค่อยๆ น้อยลง เพราะเหตุว่า ความไม่รู้ทำให้เกิดความไม่ดีทั้งหมด ความไม่รู้ความจริง จะนำไปสู่ความดีจนถึงที่สุดไม่ได้

~ ทุกคน มีใครบ้างไม่ตาย และวันไหน ใครรู้ ไม่มีใครสามารถที่จะรู้เลย แต่ระหว่างที่มีชีวิต สิ่งที่ประเสริฐที่สุด ก่อนจากโลกนี้ไป ไม่ใช่ตำแหน่งหน้าที่ยศถาบรรดาศักดิ์ เพราะเหตุว่าติดตามไปไม่ได้ แต่สิ่งที่ติดตามไปได้ คือ ความเห็นถูก ความเข้าใจถูก ซึ่งถ้าไม่มีการฟังพระธรรม ก็ไม่สามารถที่จะมีอะไรที่ประเสริฐที่จะติดตามไป

~ การเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบำเพ็ญพระบารมี (คุณความดีที่ทำให้ถึงฝั่งของการดับกิเลส) ไม่ใช่เพื่อพระองค์เองจะตรัสรู้ความจริงเฉพาะพระองค์เอง แต่ทรงมีพระมหากรุณารู้ว่าคนอื่นเมื่อได้ฟังคำของพระองค์แล้ว สามารถค่อยๆ เข้าใจความจริงแล้วก็จะแก้ปัญหาได้ แต่ถ้าไม่รู้จักความจริง ไม่มีทางที่จะแก้ปัญหาได้เลย

~ ถ้าตัวเราเป็นคนหนึ่งที่เข้าใจ เราก็สามารถที่จะกล่าวถึงความจริงให้แต่ละหนึ่งๆ เข้าใจได้ในความถูกต้อง ความเป็นมิตรที่ดี คือ กัลยาณมิตร ต้องให้ความจริง ให้สิ่งที่ถูกต้อง เพราะฉะนั้น ผู้ที่เป็นเพื่อนที่ดี (เป็นมิตรที่ดี) ยิ่งกว่าใคร คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ แม้พระสัมมาสัมพระเจ้า จะทรงดับขันธปรินิพพานไปแล้ว แต่คำสอนของพระองค์เป็นศาสดาแทนพระองค์ทุกกาลสมัย เพราะเหตุว่า คำสอนทุกคำเป็นคำจริง ซึ่งไม่มีใครสามารถที่จะปฏิเสธได้ทุกกาลสมัยด้วย

~ ถ้าผิดแล้ว ก็จะดำรงชีวิตแบบผิดๆ

~ ใครจะรู้ว่าชีวิตแต่ละภพแต่ละชาติจะเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น ถ้าสะสมความดี ความดีก็มีกำลัง แม้ในขณะที่จะทำทุจริต ความดีก็ยังสามารถที่จะเกิดได้ตามกำลังของการสะสม แต่ถ้าความดีน้อย ก็ต้องเป็นไปตามอกุศล เพราะฉะนั้น ที่สำคัญที่สุด คือ ไม่ประมาทแม้กุศลเพียงเล็กน้อย

~ ถ้าทุกคนมีเมตตา โลกสงบ ไม่มีการเดือดร้อน ไม่มีการประทุษร้าย ต่างคนต่างช่วยเหลือกัน หวังดีต่อกัน

~ พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแสดง เพื่อใคร เพื่อผู้ฟังทุกคนที่จะได้เข้าใจถูก และเมื่อมีความเข้าใจถูกแล้ว ปัญญาก็สามารถที่จะเลือกสรรถือเอาแต่เฉพาะสิ่งที่ถูก แล้วก็ทิ้งสิ่งที่ไม่ควร

~ ไม่มีใครสามารถที่จะทำให้ความไม่รู้ที่มีอยู่ในใจของทุกคนออกไปได้เลย นอกจากปาฏิหาริย์คือธรรมเตชะ (ธรรมเดช) คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกคำ จะทำให้เริ่มรู้จักสิ่งที่มีทุกอย่างทั้งหมด ว่า ถ้าไม่มีปัจจัยที่จะทำให้เกิดขึ้น สิ่งนั้นก็เกิดไม่ได้

~ ความเป็นผู้ตรงและความจริงใจที่ต้องการจะรู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้ศึกษาพระธรรม ไม่คิดเองหรือว่าไม่ฟังคำของคนอื่นแล้วก็คิดว่านั่นคือคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ว่าต้องเป็นผู้ที่รู้จักคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อนแล้วจึงจะรู้ว่าคำของคนอื่นหรือคำใดก็ตาม ที่ไม่ใช่ความจริง ไม่ใช่คำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัส แต่ว่าเป็นความคิดส่วนตัวของแต่ละคน เพราะฉะนั้น ความเห็นผิด มี แน่นอน และความเห็นถูก จะมี ก็ต่อเมื่อได้รู้ความจริงจากการศึกษาพระธรรม เพราะฉะนั้น คนที่ไม่ศึกษาพระธรรมแล้วจะรักษาพระธรรมได้ไหม?

~ ธรรมคือเดี๋ยวนี้ สิ่งที่มีจริงเดี๋ยวนี้แหละ เกิดจึงมี ถ้าไม่เกิด ไม่มี เกิดแล้วก็ไม่คงทนถาวรเลย เห็นเมื่อกี้นี้ ได้ยินเมื่อกี้นี้ คิดเมื่อกี้นี้ล้วนแต่มีชั่วคราวแล้วก็ดับไปโดยไม่รู้เลย เพราะฉะนั้น สิ่งหนึ่งสิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นมีความดับไปเป็นธรรมดา

~ ทุกคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นคำที่จะทำให้สงบ ไม่มีการเบียดเบียน ไม่มีการประทุษร้าย

~ คนเก่ง ก็ตาย เพราะฉะนั้น มีประโยชน์ไหมที่จะเป็นคนเก่งแล้วทุจริตก่อนตาย ทุกคนหวังเพียงแค่ให้เป็นคนเก่ง แต่ลืมว่าเก่งแล้วไม่ดี กับ คนที่ดีแต่ไม่เก่ง อะไรเป็นประโยชน์กว่า เพราะเมื่อเป็นคนดีแล้วก็ไม่ทำชั่ว ไม่เป็นภัยต่อคนอื่น ไม่เป็นภัยต่อประเทศชาติ

~ ถ้าทุกคนได้เข้าใจคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สิ่งนั้นแหล่ะที่จะทำให้คนซึ่งไม่รู้ก็สามารถที่จะเริ่มพิจารณาว่าอะไรเป็นประโยชน์ อะไรดี อะไรชั่ว

~ ผู้ใหญ่มัวแต่ห่วงห่วงเด็ก เด็กจะไม่รู้อย่างนั้นเด็กจะทุจริตอย่างนี้ แล้วผู้ใหญ่ เป็นหรือเปล่า ถ้าไม่แก้ที่ผู้ใหญ่จะแก้เด็กสำเร็จไหม?

~ พระพุทธศาสนา จะดำรงอยู่ได้ด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่โดยวัตถุต่างๆ ไม่ใช่ด้วยวัดวาอารามสร้างกันใหญ่มาก โดยเฉพาะสำนักปฏิบัติ บางแห่งถึงกับหลายร้อยล้าน แต่ว่าประโยชน์อยู่ตรงไหนนอกจากความเข้าใจผิดคือไม่ได้เข้าใจคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ทำตามคำของคนอื่น ชัดเจน

~ เพราะความไม่รู้ จึงทำให้ชีวิตดำเนินไปด้วยความไม่รู้ แต่ถ้ามีความรู้ คือ ปัญญา เพิ่มขึ้น จากที่ไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว อะไรผิด อะไรถูก ชีวิตก็จะเปลี่ยนไปในทางที่ถูกที่ควร คล้อยตามปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้น ทำให้พ้นจากความประพฤติที่จะเป็นเหตุนำความทุกข์มาให้

* * ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ * *

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๕๐๕

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...