การฟังพระธรรมเป็นทางที่จะทำให้ละชั่ว

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๓๙]

การฟังพระธรรมเป็นทางที่จะทำให้ละชั่ว

จริงๆ แล้วทุกอย่างสำคัญที่จิต ถ้าไม่มีจิตอะไรๆ ก็เกิดขึ้นไม่ได้ แม้แต่การกระทำหรือคำพูดก็เกิดไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นถ้าจิตดีขณะใด กายจะไม่ดีก็ไม่ได้ วาจา จะไม่ดีก็ไม่ได้

เพราะฉะนั้นส่วนใหญ่เราลืมจิต ทุกคนมีจิตแต่ก็นึกถึงเรื่องอื่นทั้งหมดเลย แต่ลืมว่าแต่ละวันๆ อย่างเมื่อวานนี้ก็หมดไปแล้ว ได้อะไรกันบ้าง ถามว่าได้อะไรบ้าง? เห็นสิ่งที่น่าชอบใจ ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส เหมือนได้สิ่งที่ดีทั้งวัน แต่ได้ขยะ ได้ธุลี ได้กิเลสมาสะสมไว้เท่าไหร่ทั้งวันที่ตื่นกว่าจะถึงหลับ เพราะฉะนั้นแต่ละวันก็กอบโกยอกุศลหรือกิเลสมากทีเดียว โดยที่ว่าถ้าไม่มีการได้ฟังพระธรรม ก็จะไม่รู้เลยว่าจิตของแต่ละคนสะสมอะไรไว้ทุกวัน

จิตของตนเองใครสามารถที่จะให้สิ่งที่ไม่ดีอกุศลธรรมทั้งหลายที่สะสมอยู่หมดสิ้นไปได้ ไม่มีทางที่คนอื่นจะบันดาลหรือทำให้ได้เลย นอกจากปัญญาความเห็นที่ถูกต้องที่จะค่อยๆ เข้าใจถูกว่าสิ่งใดเป็นโทษและสิ่งใดเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์ ก็จะทำให้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์เพิ่มขึ้น แต่ว่าน่าสนใจมากเลย เพราะเหตุว่าสิ่งที่ลืมทุกวันก็คือลืมเรื่องจิตของตนเอง คิดถึงแต่จิตของคนอื่น แต่ให้ทราบว่าจิตนี้สะสมไว้ทุกวันอย่างละเอียดมาก

ข้อความในพระไตรปิฎกก็จะมีคำที่ไพเราะ เช่น ทุกวันแต่ละคนก็เกลี่ยธุลีลงในจิต แผ่วๆ เบาๆ ไม่ว่าจะทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ แต่ก็เกลี่ยไปจนหนาจนลึกจนเหนียวแน่น จนยากที่จะเอาออก เพราะฉะนั้นการฟังพระธรรม ก็เป็นทางที่จะทำให้ละชั่ว เพราะว่าในขณะที่เข้าใจ ขณะนั้นก็มีความเห็นถูกเกิดร่วมด้วยกับจิตในขณะนั้น รู้ว่าอะไรเป็นประโยชน์ อะไรเป็นโทษ คนอื่นบอกก็ไม่เหมือนกับรู้เอง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย