ความไม่มีกิเลส เป็นลาภอันประเสริฐ

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๔๔]

ความไม่มีกิเลส เป็นลาภอันประเสริฐ

อะไรประเสริฐกว่าอย่างอื่น? จะให้ทานสักเท่าไหร่ ทรัพย์สินเงินทองของคนที่ได้รับไปก็หมดได้ คนเจ็บไข้ได้ป่วยรักษาแล้วก็ยังเกิดโรคอีกได้ไม่สิ้นสุด ใช่ไหม? แต่ว่าถ้าให้ปัญญาก็ประเสริฐสุด

เพราะฉะนั้นลองคิดถึงแม้คำสั้นๆ ในพระไตรปิฎก ไม่ต้องมากไม่กี่คำ แต่ว่าถ้าไตร่ตรองและด้วยความเข้าใจ ก็จะรู้ถึงความลึกซึ้งของธรรมซึ่งเกี่ยวข้องกัน เช่น "ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ" ชาวบ้านรับรองเลย ถ้ามีเงินทองมากมีทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เป็นอัมพาตไปไหนไม่ได้ต้องนั่งนอนอยู่กับที่ ไม่ประเสริฐเลย ไม่ใช่ลาภอันประเสริฐเลย ทั้งๆ ที่มีเงินมากมาย ชาวบ้านเข้าใจเพียงเท่านั้น แต่ชาวบ้านจะเข้าใจไหม ถ้าไม่มีเหตุ คือโรคกิเลส ผลที่เป็นอกุศลวิบากทั้งหลายทั้งหมด ทั้งในนรก เปรต อสุรกาย แม้มนุษย์จะมีได้ไหม ถ้าไม่มีโรคกิเลสซึ่งจะเป็นเหตุให้เกิดผล คือเห็นสิ่งที่ไม่ดี ได้ยินไม่ดี ได้กลิ่นไม่ดี ลิ้มรสไม่ดี รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสไม่ดี เจ็บไข้ได้ป่วยหนักหนาสาหัสก็ได้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะโรคคือกิเลส

เพราะฉะนั้นถ้าจะ "ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ" ก็คือความไม่มีกิเลสเลยเป็นลาภอันประเสริฐ ก็ต้องเข้าใจไปจนกระทั่งถึงแม้ว่าไม่ใช่ง่ายๆ ว่า ไม่มีโรค (ทางกาย) ดีกว่าอย่างอื่นใช่ไหม มีทรัพย์สินเงินทองแต่ไม่ได้ใช้เลย กับมีเงินน้อยก็จริง แต่ก็มีความสะดวกสบายอะไรๆ หลายอย่างก็คงจะดีกว่ามีเงินมากๆ แต่ว่าทำอะไรไม่ได้เลย ต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดทุกเดือนทุกปีอย่างนี้ใช่ไหม? เข้าใจเพียงเท่านี้ ไม่เท่ากับรู้ไหมว่าเพราะอะไรและโรคจริงๆ คืออะไร เพราะฉะนั้นลาภอันประเสริฐคือ ความไม่มีโรค ก็คือไม่มีกิเลสเลย นั่นแหละจึงจะสามารถที่จะเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ ได้

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย