ในกรณีจำอดีตชาติได้
อยากทราบค่ะว่า คนที่เขาบอกจำอดีชาติได้เนี่ย
ถ้าชาตินี้เขาเกิดมาเป็นผู้ชายแล้วเขาจำได้ว่าชาติที่แล้วเขาเกิดมาเป็นผู้หญิง เขาจะจำความรู้สึกในอดีตชาติตัวเองได้ไหมคะ
เช่นตอนเด็กจำตัวเองในอดีตชาติได้จำความรู้สึกแบบหญิงได้
พอโตมาหน่อยความทรงจำหายไป แล้วความรู้สึกก็กลับมาเป็นตัวเองในชาติปัจจุบัน เพราะจำไม่ได้แล้ว
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ทานอาหารมีรสเปรี้ยว ทานเสร็จแล้ว นึกถึงรสเปรี้ยว แต่ไม่ใช่รสเปรี้ยวจริงๆ ที่กำลังปรกาฎ แต่ นึกถึงรสเปรี้ยวได้ แต่ไม่ใช่รสเปรี้ยวจริงๆ ครับ เช่นเดียวกับความรู้สึก และ ธรรมอื่นๆ นึกถึงได้ แต่เป็นเรื่องของธรรมนั้นที่ดับไปแล้ว แต่ไม่ใช่ตัวธรรมจริงๆ ที่กำลังปรากฎ แค่เรื่องของธรรมเท่านั้น ความรู้สึกว่าเป็นผู้ชาย ผู้หญิง ตอนนี้ กำลังเห็น หรือ ในชีวิตประจำวัน ก็แทบไม่ได้คิดเลยว่าเราเป็นผู้ชาย หรือ เป็นผู้หญิง แท้ที่จริงก็ทรงจำ คิดนึกเรื่องไปว่าเป็นผู้ชาย ผู้หญิง แท้ที่จริง แค่ธาตุรู้ จิตคิด นี่คือพระุพทธศาสนา ให้เข้าใจถูกว่า ไม่มีเรา ไม่มีใคร ไม่มีผู้ชาย ไม่มีผู้หญิง มีแต่ธรรม จิต เจตสิก รูป หรือ ขันธ์ 5 เท่านั้นครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
คนอื่นจะพูดอย่างไร ก็ห้ามไม่ได้ แต่ความจริงแท้แล้วเป็นอย่างไร ประโยชน์คืออะไร ยากที่จะเป็นอย่างนั้นได้ ข้อที่ควรจะได้พิจารณาเป็นอย่างยิ่ง คือ ถึงแม้ว่าเราไม่สามารถรู้ได้ว่า ในชาติที่แล้วเราเกิดเป็นใคร แต่ในชาตินี้ก็ได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว เป็นเพราะผลของกุศลกรรม ถึงแม้ว่าจะระลึกชาติไม่ได้ แต่สามารถที่จะเจริญกุศล อบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกในชีวิตประจำวันได้ ซึ่งเป็นการสร้างเหตุใหม่ที่ดี เพราะเหตุว่าชาตินี้อกุศลก็ยังมีมาก อีกทั้งปัญญาก็ยังไม่ได้เจริญขึ้น ถ้าหากว่าไม่เริ่มในชาตินี้ ขณะนี้ ชาติหน้าต่อไปก็จะเป็นอย่างนี้อีก คือ เป็นผู้มากไปด้วยอกุศล และไม่มีปัญญา
ดังนั้น ขณะนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่เริ่มตั้งตนไว้ชอบในการศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องยิ่งขึ้น เพื่อละคลายความไม่รู้ต่อไป ประโยชน์ไม่ได้อยู่ที่ระลึกชาติ แต่อยู่ที่การเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิตต่างหาก ด้วยการเป็นคนดีและฟังพระธรรมให้เข้าใจ เพราะสิ่งที่ควรฟัง ควรศึกษาที่สุด คือ พระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
การจำอดีตได้ไม่สำคัญเท่ากับการรู้ความจริงขณะนี้ว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา เพราะสิ่งที่ผ่านไปแล้วไม่มีทางกลับมาอีกเลยในสังสารวัฏฏ์ เพราะฉะนั้น การศึกษาธรรมะเพื่อละความเห็นผิดว่าเป็นสัตว์บุคคลตัวตน เพื่อขัดเกลากิเลสที่เหนียวแน่นที่ทำให้เราเป็นทุกข์เพราะไม่รู้ค่ะ