อัตตสัมมาปณิธิ

ในอรรถกถาท่านอธิบายไว้ดังนี้ครับ

[เล่มที่ 35] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 116

การตั้งตนไว้ชอบ คือ ถ้าเป็นคนประกอบด้วยความไม่มีสัทธาเป็นต้นมาก่อน การละความไม่มีสัทธาเหล่านั้นเสียแล้ว ตั้งอยู่ในสัทธาเป็นต้น ชื่อว่า อัตตสัมมาปณิธิ ความตั้งตนไว้ชอบ.

[เล่มที่ 68] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้าที่ 823

บทว่า อตฺตสมฺมาปณิธิ - ตั้งตนไว้ชอบ การตั้งตนไว้ชอบ หากว่าครั้งก่อนเป็นผู้ไม่มีศรัทธาเป็นต้น ละความไม่มีศรัทธาเป็นต้น นั้น แล้วตั้งอยู่ในศรัทธาเป็นต้น.

อนุโมทนา

อัตตสัมมาปณิธิ การตั้งตนไว้ชอบ คือการตั้งตนอยู่ในคุณธรรมความดี เช่น ไม่มีศีล ก็ตั้งอยู่ในศีล ไม่สนใจศึกษาธรรมะ ก็สนใจที่จะศึกษาธรรมะ เป็นต้น

การตั้งตนไว้ชอบ มิใช่เป็นตัวตนที่จะพยายามที่จะตั้งตน แต่เป็นสังขารขันธ์ เป็นธรรมที่ปรุงแต่ง เป็นหน้าที่ของธรรมที่ปฏิบัติ โดยอาศัยการฟังธรรมจนเข้าใจ ถ้าไม่มีศรัทธา แล้วจะทำให้มีศรัทธาได้อย่างไร ถ้าไม่ฟังธรรม ดังนั้น ต้องเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นธัมมะ และเป็นอนัตตาด้วย ไม่มีสัตว์บุคคลที่จะทำเลยครับ ทุกอย่างจึงต้องเกิดขึ้น เพราะอาศัยเหตุปัจจัย มิใช่ว่าเราจะต้องตั้งตนไว้ชอบ เมื่อเห็นข้อความนี้

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

อนุโมทนาค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ