อะไรเป็นเหตุศาสนาเสื่อม [กิมพิลสูตร]
[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้าที่ 446
๑. กิมพิลสูตร
ว่าด้วยเหตุปัจจัยทำให้ศาสนาเสื่อม
[๒๐๑] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน ใกล้เมืองกิมิลา ครั้งนั้น ท่านพระกิมพิละ ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอแลเป็นเหตุ เป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน ในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนกิมพิละ เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกภิกษุ ภิกษุณี อุบาสกอุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในศาสดา
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในธรรม
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสงฆ์
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสิกขา
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงกันและกัน
ดูก่อนกิมพิละ นี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว
ที่มา...
เหตุที่ทำให้ศาสนาพุทธเสื่อมก็ คือ พุทธบริษัท ๔ ที่ไม่ประพฤติปฏิบัติตามคำสอนของพุทธศาสนา ซึ่งตอนที่พระพุทธเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ทรงตรัสว่าศาสนาคำสอนของตถาคตจะอยู่ได้ยืนยาวหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับพุทธบริษัท ๔ ถ้าคำสอนของตถาคตไม่มีคนนำมาปฏิบัติ ก็ย่อมเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ศาสนาเสื่อมและอันตรธาน เพราะ บุคคลไม่สนใจ ในพระพุทธดำรัส แต่สนใจคำกล่าวของนักปราชญ์ผู้อื่น
เชิญคลิกอ่าน
สิ่งที่ควรเรียน ควรศึกษา [อาณีตสูตร]
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
