การค้าอาวุธเป็นอกุศลกรรมบถไหม
เพราะเรารู้เจตนาอยู่แล้วว่าคนที่ซื้อไปต้องใช้ทำร้ายคนแน่นอน แต่ก็ยังขายให้
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้าที่ 376
๗. วณิชชสูตร
ว่าด้วยการค้าขายที่อุบาสกไม่ควรประกอบ
[๑๗๗] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การค้าขาย ๕ ประการนี้ อันอุบาสกไม่พึงกระทำ ๕ ประการเป็นไฉน คือ
การค้าขายศัสตรา ๑
การค้าขายสัตว์ ๑
การค้าขายเนื้อสัตว์ ๑
การค้าขายน้ำเมา ๑
การค้าขายยาพิษ ๑
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การค้าขาย ๕ ประการนี้แล อันอุบาสกไม่พึงกระทำ.
บาปไม่บาปสำคัญที่เจตนาเป็นสำคัญ มีเจตนาขาย ก็เป็นเจตนาที่ขาย ไม่ใช่เจตนาฆ่า จึงไม่ใช่ปาณาติบาต ไม่ใช่อกุศลกรรมบถ ส่วนหากมีเจตนาขายเพื่อเจตนาให้ไปฆ่าบุคคลนั้น ตกลงกับคนซื้อว่าให้ไปฆ่าคนนั้น ก็มีเจตนาฆ่า นี่แสดงถึงความละเอียดของจิต ว่าการกระทำเดียวกัน แต่เจตนาต่างกันก็ได้ เพราะฉะนั้น ในพระวินัย พระพุทธเจ้าจะตรัสถามพระภิกษุว่า เธอคิดอย่างไร อันเป็นการแสดงว่า เธอมีเจตนาอย่างไรนั่นเอง ถ้าไม่มีเจตนาฆ่า ก็ไม่ใช่เจตนาที่เป็นไปในปาณาติบาต การพิจารณาธรรมจึงต้องพิจารณาแต่ละขณะจิตและพิจารณาเจตนาเป็นสำคัญ ครับ
ขออนุโมทนา
