๓. อันนสูตร ว่าด้วยผลของการให้อาหาร

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้า 243

๓. อันนสูตร

ว่าด้วยผลของการให้อาหาร

[๑๓๙] เทวดากราบทูลว่า

เทวดาและมนุษย์ทั้งสองพวก ต่างก็พอใจอาหารด้วยกันทั้งนั้น เออ ก็ผู้ที่ไม่พอใจอาหารชื่อว่ายักษ์โดยแท้.

[๑๔๐] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า

ชนเหล่าใดมีใจผ่องใสแล้ว ให้อาหารนั้นด้วยศรัทธา อาหารนั้นแลย่อมพะนอเขาทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เพราะเหตุนั้น บุคคลพึงนำความตระหนี่ออกไปเสีย พึงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นตัวมลทินแล้วให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของเหล่าสัตว์ในโลกหน้า.

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้า 244

อรรถกถาอันนสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในอันนสูตรที่ ๓ ต่อไป :-

บทว่า อภินนฺทติ แปลว่า ย่อมปรารถนา.

บทว่า ภชติ แปลว่า ย่อมมาถึงเขา คือว่า อานิสงส์นั้นย่อมติดตามไปข้างหลัง ราวกะอานิสงส์ที่ติดตามจิตตคหบดี และพระสีวลีเถระ เป็นต้น.

บทว่า ตสฺมา อธิบายว่า เพราะการให้อาหารนั่นแหละ ย่อมตามไปในโลกนี้และในโลกหน้า เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า บุคคลพึงนำความตระหนี่ออก พึงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นมลทินแล้วให้ทาน.

คำที่เหลือ มีเนื้อความง่ายทั้งนั้นแล.

จบอรรถกถาอันนสูตรที่ ๓