๘. ติสสกสูตร ว่าด้วยพรหมปรารภติสกภิกษุ

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 162

๘. ติสสกสูตร

ว่าด้วยพรหมปรารภติสกภิกษุ

    [๕๙๔] สาวัตถีนิทาน.

    ก็โดยสมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับพักกลางวันหลีกเร้นอยู่แล้ว.

    ครั้งนั้นแล สุพรหมปัจเจกพรหมและสุทธาวาสปัจเจกพรหมเข้าไปใกล้ที่ประทับของพระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นแล้วได้ยืนพิงบานประตูองค์ละข้าง.

    [๕๙๕] ลำดับนั้นแล สุทธาวาสปัจเจกพรหมปรารภกตโมรกติสสกภิกษุได้กล่าวคาถานี้ในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า

    ใครผู้มีปัญญาในโลกนี้จะพึงกำหนดวัดซึ่งพระขีณาสพผู้มีคุณ อันใครๆ ประมาณไม่ได้ เราเห็นว่าผู้นั้นไม่มีธุตธรรม เป็นคนไม่มีปัญญา วัดอยู่ซึ่งพระขีณาสพผู้มีคุณอันใครๆ ประมาณมิได้.

อรรถกถาติสสกสูตร

    ในติสสกสูตรที่ ๘ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :-

    ปัญญาท่านเรียกว่า กิสฺสวา ในบทว่า อกิสฺสวํ ดังนี้. อธิบายว่า ปราศจากปัญญา.

    จบอรรถกถาติสสกสูตรที่ ๘