๑๐. ทุติยสุกกาสูตร ยักษ์สรรเสริญผู้ถวายอาหารแก่สุกกาภิกษุณี

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 421

๑๐. ทุติยสุกกาสูตร

ยักษ์สรรเสริญผู้ถวายอาหารแก่สุกกาภิกษุณี

[๘๓๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในพระวิหารเวฬุวันอันเป็นที่ให้เหยื่อแก่กระแต กรุงราชคฤห์.

สมัยนั้นแล อุบาสกคนหนึ่งได้ถวายโภชนาหารแก่สุกกาภิกษุณี.

[๘๓๕] ครั้งนั้นแล ยักษ์ผู้เลื่อมใสยิ่งในสุกกาภิกษุณีจากถนนนี้ไปยังถนนโน้น จากตรอกนี้ไปยังตรอกโน้น ในกรุงราชคฤห์ ได้ภาษิตคาถานี้ในเวลานั้นว่า

อุบาสกผู้ได้ถวายโภชนะแก่สุกกาภิกษุณีผู้หลุดพ้นจากกิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งปวง เป็นคนมีปัญญาแท้ ประสบบุญมากหนอ.

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 422

อรรถกถาทุติยสุกกาสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในทุติยสุกกาสูตรที่ ๑๐ ต่อไปนี้ :-

บทว่า ปุฺํ วต ปสวิ พหุํ ความว่า อุบาสกประสบบุญมากหนอ.

จบอรรถกถาทุติยสุกกาสูตรที่ ๑๐