การระลึก คิดถึงอารมณ์ที่เกิดขึ้นและอดีต

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

การคิดถึง ตรึก นึกคิดก็ตามการสะสม ตามสัญญา จำอย่างไรก็คิดแบบนั้น จำเรื่องอะไร ก็เป็นเหตุปัจจัยให้คิดแบบนั้น จำด้วยกิเลส จำว่ามีเรา มีเขา ก็คิดเป็นเรื่องตามการสะสม ความเป็นเรา สะสมกิเลสมา ซึ่งเป็นไปตามธรรมตามเหตุปัจจัยทั้งสิ้น ซึ่งถ้าไม่มีปัญญา ก็ไม่รู้ว่าเป็นธรรม ก็เป็นเรา เป็นเขา เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ต่างกับ ผู้ที่เริ่มมีความเข้าใจถูก ก็เริ่มเข้าใจถูกว่า ไม่ใช่เราที่คิด แต่เป็นจิต เป็นธรรม เป็นธาตุรู้ที่คิด ไม่ใช่เราที่มีกิเลสแต่เป็นธรรม นี่คือความต่างกันของปัญญาและความไม่รู้ ครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความตรึกนึกคิดก็เป็นธรรม ไม่ใช่เรา เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ความตรึกนึกคิดที่ไม่ดี เป็นอกุศล ก็ต้องมาจากเหตุ คือ การสะสมอกุศล จึงทำให้อกุศล นั้นๆ เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ เมื่อเป็นเช่นนี้ ความเข้าใจพระธรรมเท่านั้น ที่จะเป็นที่พึ่งในชีวิตอย่างแท้จริง เกื้อกูลให้คุณความดีทั้งหลายเจริญขึ้น แม้คิดก็คิดดีได้ เพราะปัญญาปรุงแต่ง เป็นความเจริญขึ้นของธรรมฝ่ายดี นั่นเอง จะไม่มีความเดือดร้อนใจใดๆ เลย เมื่อความดีเกิดขึ้น ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ