สติเป็นเครื่องกั้นกระแสเหล่านั้น [ทุติยสัทธัมมสัมโมสสูตร]

สติจำปรารถนาในที่ทั้งปวง ถ้าเราขาดสติสัมปชัญญะแล้ว ไม่สามารถเจริญทั้งสมถะและิวิปัสสนาได้เลย

สติเป็นเครื่องกั้นกระแสของกิเลส ขณะที่สติเกิด ขณะนั้น อกุศลไม่เกิด ขอแสดง นัยของสติ อีกประการหนึ่งที่กล่าวว่า บุคคลผู้มีสติย่อมเป็นผู้เจริญ เป็นความดีและได้รับความสุข เมื่อสติเกิด (เป็นกุศล) บุคคลผูมีสติย่อมพ้นจากเวร แต่พระพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลผู้มีสติ ยังไม่พ้นจากเวรเพราะ สติไม่ได้เกิดตลอดเวลา ขณะที่สติไม่เกิดก็เป็นอกุศล ซึ่งยังมีเวรได้ แต่บุคคลผู้เป็นพระอรหันต์ ชื่อว่า

พ้นจากเวร เพราะดับกิเลสแล้วครับ

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 395

๔. มณิภัททสูตร

ผู้มีส่วนแห่งเมตตาไม่มีเวร

[๘๑๑] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่เจดีย์ชื่อมณิมาฬกะอันเป็นที่ครอบครองของยักษ์ชื่อมณิภัททะ ในแคว้นมคธ. [๘๑๒] ครั้งนั้นแล ยักษ์ชื่อมณิภัททะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้า ความเจริญย่อมมีแก่คนมีสติทุกเมื่อ คนมีสติย่อมได้ความสุข ความดีย่อมมีแก่ คนมีสติเป็นนิตย์ และคนมีสติย่อมหลุดพ้น จากเวร. พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ความเจริญย่อมมีแก่คนมีสติทุกเมื่อ คนมีสติย่อมได้ความสุข ความดีย่อมมี แก่คนมีสติเป็นนิตย์ แต่คนมีสติยังไม่ หลุดพ้นจากเวร. [๘๑๓] ผู้ใดมีใจยินดีในความไม่เบียดเบียน ตลอดวันและคืนทั้งหมด และเป็นผู้มี ส่วนแห่งเมตตาในสรรพสัตว์ ผู้นั้นย่อม ไม่มีเวรกับใคร.