๓. มูลคันธทาตาสูตร

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 575

๓. มูลคันธทาตาสูตร

[๕๓๙] กรุงสาวัตถี. ครั้งนั้น ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ฯลฯ ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้บุคคลบางคนในโลกนี้ เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งสิงอยู่ที่ต้นไม้มีกลิ่นที่ราก พระเจ้าข้า?

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ บุคคลบางคนในโลกนี้ ประพฤติสุจริตด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ เขาได้สดับมาว่า พวกเทวดา ซึ่งสิงอยู่ที่ต้นไม้มีกลิ่นที่รากมีอายุยืน มีวรรณะงาม มีความสุขมาก เขาจึงมีความปรารถนาอย่างนี้ว่า โอหนอ เมื่อตายไป ขอเราพึงเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งสิงอยู่ที่ต้นไม้มีกลิ่นที่ราก เขาเป็นผู้ให้ทานต้นไม้มีกลิ่นที่ราก เมื่อตายไป เขาย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งสิงอยู่ที่ต้นไม้มีกลิ่นที่ราก ดูก่อนภิกษุ ข้อนี้แลเป็นเหตุ เป็นปัจจัยให้บุคคลบางคนในโลกนี้ เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งสิงอยู่ที่ต้นไม้มีกลิ่นที่ราก.

จบ มูลคันธทาตาสูตรที่ ๓

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 576

อรรถกถามูลคันธทาตาสูตรที่ ๓

บทว่า โส ทาตา โหติ มูลคนฺธานํ ความว่า เขาเป็นผู้ให้ทานกลิ่นรากไม้ มีกลิ่นกระลำพัก เป็นต้น. พึงทราบความหมายในทุกบทอย่างนี้.

ก็เทวดาทั้งหลาย (เมื่อครั้งเป็นมนุษย์) ให้ทานที่มีผลเช่นเดียวกันกับสิ่งที่ให้ แล้วตั้งความปรารถนา (ที่จะได้มารับผลทานนี้) ไว้ ด้วยประการดังพรรณนามาฉะนี้. เพื่อจะแสดงแม้ทานที่ให้ผลไม่เหมือนกับสิ่งที่ให้นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสวัตถุทาน ๑๐ อย่างไว้ มีอาทิว่า โส อนฺนํ เทติ (เขาให้ข้าว). บทที่เหลือในทุกสูตร ก็มีความหมายง่ายทั้งนั้นแล.

จบ อรรถกถามูลคันธทาตาสูตรที่ ๓

จบ อรรถกถาคันธัพพกายสังยุต