๑๓-๕๒ อุณหวลาหกทานูปการาทิสูตร

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 583

๑๓ - ๕๒ อุณหวลาหกทานูปการาทิสูตร

(รวม ๔๐ สูตร)

[๕๔๖] กรุงสาวัตถี. ภิกษุนั้นนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้บุคคลบางคนในโลกนี้ เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นอุณหวลาหก ... ?

[๕๔๗] ... เข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นอัพภวลาหก ... ?

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 584

[๕๔๘] ... เข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นวาตวลาหก ... ?

[๕๔๙] ... เข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นวัสสวลาหก ... ?

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ บุคคลบางคนในโลกนี้ ประพฤติสุจริตด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ เขาได้สดับมาว่าพวกเทวดาที่เป็นวัสสวลาหกมีอายุยืน มีวรรณะงาม มีความสุขมาก เขาจึงมีความปรารถนาอย่างนี้ว่า โอหนอ เมื่อตายไป ขอเราพึงเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นวัสสวลาหก เขาจึงให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก ประทีปและอุปกรณ์แห่งประทีป เมื่อตายไป เขาเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นวัสสวลาหก. ดูก่อนภิกษุ ข้อนี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้บุคคลบางคนในโลกนี้ เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาที่เป็นวัสสวลาหก.

อรรถกถาสูตรที่ ๑๓ - ๕๒

บทว่า เจโตปณิธิมนฺวาย ความว่า อาศัยการตั้งจิต.

บทว่า สีตํ โหติ ความว่า ความเย็นใดมีในวัสสานฤดูและเหมันตฤดู ความเย็นนั้นมีฤดูเป็นสมุฏฐานทั้งนั้น. ส่วนความเย็นที่เย็นมากกว่าความเย็นทั้งหลายและความเย็นที่เกิดขึ้นในคิมหันตฤดูอันใด ความเย็นนั้นจัดเป็นความเย็นที่บังเกิดขึ้นด้วยอานุภาพของเทวดา.

จบ อรรถกถาสูตรที่ ๑๓ - ๕๒