๕๖. วาตวลาหกสูตร

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 587

๕๖. วาตวลาหกสูตร

[๕๕๓] กรุงสาวัตถี. ภิกษุนั้นนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้ลมมีในบางคราว พระเจ้าข้า?

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุ พวกเทวดาชื่อว่าวาตวลาหกมีอยู่ เมื่อใด เทวดาพวกนั้นมีความคิดอย่างนี้ว่า ไฉนหนอ พวกเราพึงยินดีด้วยความยินดีของตน เมื่อนั้น ลมย่อมมีเพราะอาศัยความตั้งใจของเทวดาพวกนั้น ดูก่อนภิกษุ ข้อนี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้ลมมีในบางคราว.

จบ วาตวลาหกสูตรที่ ๕๖

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 588

อรรถกถาวาตวลาหกสูตรที่ ๕๖

บทว่า เทโว วสฺสติ ความว่า ฝนที่ตกตลอด ๔ เดือนที่เป็นฤดูฝน มีอุตุเป็นสมุฏฐานทั้งนั้น. ส่วนฝนชุกที่ตกในฤดูฝนและฝนในเดือน ๕ เดือน ๖ ชื่อว่าเกิดขึ้นด้วยอานุภาพเทวดา.

ในข้อนั้น มีเรื่องนี้เป็นตัวอย่าง :-

เล่ากันว่า วัสสพลาหกเทพบุตรตนหนึ่งไปหาพระเถระผู้ขีณาสพ ซึ่งจำพรรษาอยู่ในกุฏิไม้กฤษณา แล้วได้ยืนอยู่ข้างนอก.

"พระเถระถามว่า ท่านเป็นใคร?"

"กระผมคือ วัสสพลาหกเทพบุตร ขอรับ."

"ทราบว่า ด้วยอำนาจจิตของท่านทำให้ฝนตกได้หรือ?"

"ถูกแล้ว ขอรับ"

"พวกอาตมา อยากเห็น"

"ท่านจักเปียก นะครับ"

"เค้าเมฆใหญ่หรือเสียงฟ้าร้องไม่ปรากฏเลย พวกเราจักเปียกได้อย่างไร?"

"ท่านขอรับ อำนาจจิตของผมทำให้ฝนตกได้ ขอนิมนต์ท่านเข้าบรรณศาลาเถิด"

"ดีแล้ว เทพบุตร" พระเถระรับคำแล้วล้างเท้า เข้าสู่บรรณศาลา. เมื่อพระเถระนั้นกำลังเข้าไป เทพบุตรก็ขับเพลงขับบทหนึ่ง แล้วยกมือขึ้น. ได้มีก้อนเมฆก้อนหนึ่ง รอบๆ สถานที่ประมาณ ๓ โยชน์ (ทำให้เกิดฝนตก) พระเถระเปียกครึ่งตัว เข้าไปสู่บรรณศาลา.

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้า 589

อนึ่ง ชื่อว่าฝนนี้ จะหยุดตกก็เพราะเหตุ ๘ ประการ คือ เพราะ อานุภาพของนาค ๑ เพราะอานุภาพของครุฑ ๑ เพราะอานุภาพของเทวดา ๑ เพราะมีอุตุเป็นสมุฏฐาน ๑ เพราะมารบันดาล ๑ เพราะพลังฤทธิ์ ๑ เพราะเมฆประลัยกัลป์ (เมฆที่ยังกัปให้พินาศ) ๑

จบ อรรถกถาวาตวลาหกสูตรที่ ๕๖