พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
๗. ทุติยอนุสัยสูตร ว่าด้วยอนุสัยถูกเพิกถอน
บ้านธัมมะ
วันที่ 10 ก.ย. 2564
หมายเลข 37151
อ่าน 501
[เล่มที่ 28] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑ - หน้า 60
๗. ทุติยอนุสัยสูตร
ว่าด้วยอนุสัยถูกเพิกถอน
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 28]
ข้อความที่ 1
บ้านธัมมะ
วันที่ 14 มี.ค. 2565
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑ - หน้า 60
๗. ทุติยอนุสัยสูตร
ว่าด้วยอนุสัยถูกเพิกถอน
[๖๒] ภิ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างไร เห็นอยู่อย่างไร อนุสัยจึงจะถึงความเพิกถอน.
พ. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลรู้อยู่ เห็นอยู่ ซึ่งจักษุ โดยความเป็นอนัตตา อนุสัยจึงจะถึงความเพิกถอน ฯลฯ เมื่อบุคคลรู้อยู่ เห็นอยู่ ซึ่งหู จมูก ลิ้น กาย ใจ ธรรมารมณ์ มโนวิญญาณ มโนสัมผัส สุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นอนัตตา อนุสัยจึงจะถึงความเพิกถอน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้แล อนุสัยจึงจะถึงความเพิกถอน.
จบ ทุติยอนุสัยสูตรที่ ๗
หัวข้อถัดไป
หัวข้อก่อนหน้า
หน้าบัญชีเรื่อง