๑. ปฐมนันทิขยสูตร ว่าด้วยความสิ้นไปแห่งความเพลิดเพลิน

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑ - หน้า 293

๔. จตุตถปัณณาสก์

นันทิขยวรรคที่ ๑

๑. ปฐมนันทิขยสูตร ^(๑)

ว่าด้วยความสิ้นไปแห่งความเพลิดเพลิน

[๒๔๕] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเห็นจักษุอันไม่เที่ยงนั้นแลว่าไม่เที่ยง ความเห็นของภิกษุนั้นชื่อว่า เป็นความเห็นชอบ ภิกษุเมื่อเห็นชอบ ย่อมเบื่อหน่าย เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว ฯลฯ ภิกษุเห็นใจอันไม่เที่ยงนั่นแลว่าไม่เที่ยง ความเห็นของภิกษุนั้นชื่อว่า เป็นความเห็นชอบ เมื่อเห็นชอบ ย่อมเบื่อหน่าย เพราะสิ้นความเพลิดเพลิน จึงสิ้นราคะ เพราะสิ้นราคะ จึงสิ้นความเพลิดเพลิน เพราะสิ้นความเพลิดเพลินและราคะ เราจึงเรียกว่า จิตหลุดพ้นดีแล้ว.

จบ ปฐมนันทิขยสูตรที่ ๑

(๑) อรรถกถาสูตรที่ ๑ - ๔ แก้รวมกันไว้ท้ายสูตรที่ ๔.