ไม่ควรลืมเลยว่าอีกไม่นานก็ถึงชาติหน้า
หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๓๕]
ไม่ควรลืมเลยว่าอีกไม่นานก็ถึงชาติหน้า
ผู้ที่มักโกรธและผูกโกรธพิจารณาหรือเปล่าว่า เพราะอะไรในขณะนั้นจึงโกรธ โกรธใคร? โกรธความไม่ดีของคนอื่นใช่ไหม? ปักใจในความไม่ดีของคนอื่น แต่ลืมพิจารณาว่าความไม่ดีของคนอื่นก็เกิดขึ้นและดับไปเพียงขณะหนึ่งๆ แต่ความผูกโกรธของท่านเองซึ่งปักใจในบุคคลนั้นเกิดนานเท่าไหร่ มากกว่าอกุศลคือความไม่ดีของคนอื่นที่ทำให้ท่านยังคงปักใจโกรธอยู่หรือเปล่า หรือว่ายังไม่ลืมที่จะคิดถึงความไม่ดีนั้นแล้วก็ยังโกรธ ซึ่งขณะนั้นหิริโอตตัปปะไม่เกิดเลย เพราะเหตุว่าฉลาดที่จะรู้ความไม่ดีของคนอื่น แต่ไม่ฉลาดที่จะรู้อกุศลของตนเองซึ่งกำลังโกรธในขณะนั้น
เพราะฉะนั้นสติปัฏฐานจะทำให้ระลึกได้ว่า แม้ในขณะที่กำลังปักใจโกรธบุคคลหนึ่งบุคคลใดก็คือคิดเอง ความคิดของตนเองจริงๆ ท่านผู้นั้นขณะนั้นอาจจะบำเพ็ญกุศลอยู่ ความที่ไม่ดีของบุคคลนั้นก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะแล้วก็ดับไป แต่ว่าสำหรับคนที่โกรธความไม่ดีของคนอื่น ก็ยังคงเป็นอกุศลอยู่ และนานตราบเท่าที่ยังผูกโกรธไว้
ทุกท่านก็ไม่ควรที่จะลืมเลยว่าอีกไม่นานก็ถึงชาติหน้า แล้วชาติหน้าท่านอยากจะเป็นบุคคลประเภทไหน? อยากจะมีกิเลสน้อยหรือว่าอยากจะมีกิเลสมาก? ดูเหมือนว่าชาตินี้กิเลสมาก แต่ว่าชาติหน้าอยากมีกิเลสน้อย นั่นเหตุกับผลยังไม่ตรงกันใช่ไหม? ในเมื่อชาตินี้ยังมีกิเลสมากแต่ว่าชาติหน้าอยากมีกิเลสน้อย แต่ว่าถ้าชาตินี้ก็ไม่ขัดเกลากิเลส ไม่มีหิริโอตตัปปะ ไม่ละคลาย ชาติหน้าก็กิเลสน้อยไม่ได้
สำหรับชาติหน้าทุกคนก็จะเป็นบุคคลใหม่ ซึ่งจะไม่ย้อนกลับมาเป็นบุคคลนี้อีกเลย แต่ว่าถ้าใครสามารถที่จะมีปัญญาถึงขั้นที่จะรู้อดีตของชาติหน้า ซึ่งก็คือชาตินี้เอง ชาติหน้าก็อาจจะคิดว่า แหม ... ชาติก่อนไม่ควรจะทำอย่างนี้เลย ไม่ควรจะผูกโกรธอย่างนั้น ไม่ควรจะกล่าววาจาอย่างนั้น แต่ว่าก็ได้กระทำไปแล้ว
เพราะฉะนั้นชาตินี้ยังเป็นโอกาสอยู่ที่หิริโอตตัปปะจะเกิด และละคลายอกุศล เพื่อว่าชาติหน้าจะได้ไม่ย้อนกลับมาคิดว่า ชาติก่อนนี้ไม่ควรจะทำอกุศลอย่างนั้นๆ เลย เพราะฉะนั้นก็ควรที่จะรู้เดี๋ยวนี้แล้วก็ละเดี๋ยวนี้ หิริ โอตตัปปะเกิดเดี๋ยวนี้จะได้ไหมเท่านั้นเอง ปัญหาอยู่ที่ว่าได้หรือไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้
กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย
