เรื่องของบาปกรรม
แถวบ้านผมมีสำนักสงฆ์แห่งหนึ่งอยู่ติดกับชายภูเขา น้ำที่สำนักสงฆ์แห่งนี้ใช้มาจากบ่อบาดาลครับที่ชาวบ้านเขาขุดให้ มีชายคนหนึ่งเขาปลูกบ้านอยู่ใกล้สำนักสงฆ์ครับ บ้านของชายคนนี้ไม่มีน้ำปะปาเข้าถึงบ้านอยู่ติดชายภูเขา เขาจึงเข้าไปขออนุญาตหลวงพ่อใช้น้ำสำหรับอาบ, ซักผ้า เป็นครั้งคราวไม่บ่อยมากและในบางครั้งเขาก็ไปกินข้าวที่สำนักสงฆ์เพราะได้รับการอนุญาตจากหลวงพ่อให้เข้าไปกินข้าวได้ ในทุกๆ เดือนเขาจะนำเงินใส่ซองไปถวายหลวงพ่อเพื่อเป็นการชำระหนี้สงฆ์ที่เขาได้ใช้น้ำของสำนักสงฆ์แห่งนี้ครับ ผมจึงสงสัยว่าชายคนนี้จะได้รับบาปที่ใช้ของสงฆ์หรือไม่ครับ
เพราะมีคนบอกผมว่า ไม่ว่าพระจะอนุญาตหรือไม่อนุญาต หรือต่อให้นำเงินไปชำระหนี้สงฆ์แต่การใช้ของวัดหรือของสำนักสงฆ์ก็ยังถือว่าเป็นบาปติดตัว แบบนี้ก็เท่ากับว่าหากชายคนนี้ใช้น้ำของสำนักสงฆ์ก็ต้องมีบาปติดตัวไปตลอดเลยหรือครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
น้ำที่ใช้ มาจากบ่อบาดาลที่ชาวบ้านเขาขุดให้ ประเด็นเรื่องน้ำ ก็สามารถพิจารณาได้ว่า ในเมื่อชายคนนี้ ไม่ได้ขโมย มีการบอกกล่าว ก็เป็นสิ่งที่สามารถใช้ได้ เป็นของที่แม้บุคคลอื่นก็สามารถที่จะใช้ได้ ส่วนเรื่องการบริโภคอาหารที่เหลือจากพระภิกษุฉันแล้ว คฤหัสถ์ไม่มีโทษอะไร อีกทั้งพระภิกษุ ไม่สามารถฉันอาหารในเวลาวิกาล ได้ หลังเที่ยงไปแล้ว ท่านก็ไม่สามารถเก็บอาหารไว้ฉันต่อไปได้อีก อาหารที่เหลือจากฉันแล้ว ก็ต้องเป็นอันสละไป คฤหัสถ์สามารถนำไปบริโภคต่อได้
ประเด็นที่จะผิด เป็นบาป ที่ชัดเจน ก็คือ การถวายเงินแก่พระภิกษุ ตรงนี้ ผิดแน่นอน เพราะเหตุว่า พระภิกษุรับเงินและทองไม่ได้โดยประการทั้งปวง การถวายเงินแก่ภิกษุ จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ทำให้พระภิกษุล่วงละเมิดพระวินัยบัญญัติ เป็นโทษกับพระภิกษุรูปนั้น อันเกิดจากการกระทำของคฤหัสถ์ผู้ไม่รู้ไม่เข้าใจพระวินัย จะเป็นบุญหรือจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องไม่ได้เลย
อีกประการหนึ่ง ในพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีคำว่า ชำระหนี้สงฆ์ แต่ถ้าคฤหัสถ์ ยืมสิ่งของของวัดไป ก็ต้องนำมาคืน หรือ ถ้าทำอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ เสียหาย ก็ควรที่จะชดใช้คืนให้ หาสิ่งนั้นมาทดแทนของที่เสียหายไป ตามที่เหมาะสม แต่ไม่ใช่การนำเงินไปถวายพระภิกษุ ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
