บรรพชิตเป็นเพศที่ขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๓๖]

บรรพชิตเป็นเพศที่ขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง

ชีวิตของบรรพชิตกับชีวิตของคฤหัสถ์นี้ ถึงแม้ว่าสามารถที่จะอบรมเจริญปัญญารู้แจ้งอริยสัจธรรมได้เหมือนกัน แล้วก็เมื่อยังไม่ได้รู้แจ้งอริยสัจธรรมก็มีกิเลสเหมือนกัน แต่ความต่างกันนั้น คือชีวิตความเป็นอยู่ที่น่าสรรเสริญกว่ากัน เพราะผู้ที่จะบวชต้องรู้จักตัวเอง แล้วก็พิจารณาตนเองโดยละเอียดจริงๆ ว่าสามารถที่จะดำรงเพศที่มีคุณธรรมสูงกว่าคฤหัสถ์ได้หรือไม่ ที่เพศบรรพชิตสูงกว่าเพศคฤหัสถ์ สูงกว่าที่คุณธรรม เพราะเหตุว่าผู้ที่เป็นบรรพชิตนี้จะต้องมีความมั่นคงที่จะสละกิเลสทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นโลภะ โทสะ อิสสา (ความริษยา) มัจฉริยะ (ความตระหนี่) มานะ (ความสำคัญตน) ทุกสิ่งทุกประการ มากกว่าผู้ที่เป็นคฤหัสถ์ โดยที่จะต้องเป็นผู้ที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตน แล้วมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ง่ายๆ ในเพศของบรรพชิต

นี่เป็นชีวิตความเป็นอยู่ที่ต่างกันระหว่างบรรพชิตและคฤหัสถ์ ซึ่งถ้าบรรพชิตใดมีความเป็นอยู่ไม่ต่างกับคฤหัสถ์ ก็ย่อมไม่มีสิ่งใดซึ่งเป็นที่ควรแก่การที่จะสรรเสริญและเคารพกราบไหว้มากกว่าคฤหัสถ์

พระผู้มีพระภาคได้ทรงโอวาทให้พระภิกษุทั้งหลายตระหนักถึงอุปัททวะ คืออันตรายของภิกษุ ซึ่งถ้าภิกษุใดไม่ได้ประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัย ย่อมจะไม่สามารถรู้แจ้งอริยสัจธรรมได้ แต่คฤหัสถ์นี้สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรมได้ในเพศของคฤหัสถ์ แต่ถ้าบรรพชิตบกพร่อง หรือว่าไม่ประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างจริงใจ ผู้นั้นก็ย่อมไม่สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรมได้

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย