ขาดการฟังพระธรรมไม่ได้
หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๓๗]
ขาดการฟังพระธรรมไม่ได้
สำหรับในเรื่องโทสะ (ความโกรธ) และอโทสะ (ความไม่โกรธ) ก็ควรที่จะได้พิจารณาว่าท่านอยากจะเจริญธรรมฝ่ายไหน ไม่ใช่เพียงแต่ฟังชื่อ โทสะและอโทสะ แต่ต้องพิจารณาจริงๆ ว่าท่านอยากจะเจริญธรรมฝ่ายไหน ฝ่ายโทสะหรือว่าฝ่ายอโทสะ ถ้าฝ่ายโทสะก็ยังผูกโกรธ ยังไม่ให้อภัยหรือว่ายังพยาบาท เพราะฉะนั้นก็ควรที่จะได้พิจารณาแม้ในขณะที่ได้ฟังพระธรรมว่า ธรรมฝ่ายไหนชนะ โทสะหรืออโทสะ เพื่อความเป็นโมฆบุรุษ (ผู้ว่างเปล่าจากประโยชน์) หรือเพื่อความเป็นบัณฑิต แม้ว่าจะได้ฟังอย่างนี้ จิตใจของแต่ละท่านก็ต้องต่างกันอีก ซึ่งเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ แต่ว่าทุกท่านก็มีประโยชน์ที่จะพิจารณาตนเองว่า การฟังพระธรรมนั้นเพื่อให้เห็นโทษของอกุศล และเพื่อให้เห็นประโยชน์ของกุศลต่อไปอีกเรื่อยๆ ต่อไปอีกๆ จนกว่าจะเป็นผู้ว่าง่าย และได้รับประโยชน์โดยการประพฤติปฏิบัติตามพระธรรม แต่ว่าไม่มีผู้อื่นสามารถจะเกื้อกูลได้เลย นอกจากพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคได้ทรงแสดงแล้ว
เพราะฉะนั้นถ้าขาดการฟังพระธรรม ก็ไม่มีทางที่จะเกื้อกูลเลย แม้ว่าในขณะนี้พระธรรมยังไม่สามารถที่จะเกื้อกูลได้ แต่ถ้าฟังพระธรรมต่อไป และพิจารณาลักษณะของสภาพธรรมที่เป็นกุศลและอกุศลธรรมละเอียดขึ้น จิตใจก็จะอ่อนโยนลง และโยนิโสมนสิการ (การใส่ใจโดยแยบคาย) ก็ควรที่จะเกิดได้
กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย
