ชีวิตในชาตินี้ก็ไม่สูญเปล่าแล้ว

ชีวิตที่ผ่านมา ก่อนที่จะมาได้ยินได้ฟังธรรมสนทนาธรรม ไม่เคยสนใจที่จะขวนขวายหรือค้นหาธรรมเลย ซึ่งแตกต่างจากท่านทั้งหลายโดยสิ้นเชิง และการไปวัดไหว้พระพุทธรูปในใจก็รู้สึกเฉยๆ ขณะนั้นจึงคิดว่าตนเองเป็นคนที่ไม่ดีไม่ใฝ่ธรรม มีญาติพี่น้องที่หวังดีมาสอนให้นั่งสมาธิ ก็นั่งหลับทุกที เป็นที่ดูถูกว่าเป็นคนไม่ดี ไม่ใฝ่ธรรม เคยไปบวชเมื่อเครียดกับการทำงานเพื่อต้องการรู้จักความจริงของชึวิต ก็ผิดหวัง เพราะยังคงไม่รู้จักธรรมที่แท้จริงที่พระองค์ทรงตรัสรู้ อยู่มาวันหนึ่งหลานสาวนำเทปหนึ่งม้วนมาให้ลองฟังดู เพราะคิดว่าเป็นคนใฝ่ธรรม เมื่อได้เปิดฟังก็เกิดความรู้สึกสนใจที่จะฟังต่อไป ฟังแล้วฟังอีกหลายๆ รอบเพราะมีความไม่เข้าใจในคำบรรยายที่ว่า ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน ไม่มี โต๊ะ เก้าอี้ ฟังเทปอยู่ประมาณ ๖ เดือน พอเข้าใจบ้าง แต่มีข้อสงสัยมากมาย จึงใคร่ที่จะได้ความกระจ่าง ก็โชคดีที่มีพนักงานที่บริษัทฯติดตามฟังมานานและไปที่มูลนิธิฯ ซึ่งขณะนั้นเพิ่งเปิดทำการเป็นปีแรก ในวันวิสาขบูชา ปี ๒๕๔๓ ก็ได้มาชวนให้ไปฟังที่มูลนิธิฯจนถึงทุกวันนี้ อย่างน้อยก็พิสูจน์ความเป็นอนัตตาของสภาพธรรมและชีวิตในชาตินี้ที่ได้มาพบพระธรรมคำสั่งสอนฯ ได้รู้ว่าธรรมคืออะไร ชีวิตในชาตินี้ก็ไม่สูญเปล่าแล้ว โดยไม่ได้หวังว่าจะเข้าใจธรรมได้ลึกซึ้งแค่ไหนแล้วแต่เหตุปัจจัย เพราะทุกอย่างเป็นธรรม บังคับบัญชาไม่ได้ ขณะต่อไปอะไรจะเกิดไม่สามารถรู้ได้เลย ตามเหตุตามปัจจัย รู้แต่เพียงว่า ฟังธรรมด้วยความเคารพเพื่อเข้าใจในสิ่งที่ได้ยินได้ฟังและพิจารณาธรรม เพื่อความเข้าใจที่มากขึ้น และมั่นคงขึ้นในความเป็นธรรมะ และความเป็นอนัตตาของสภาพธรรม โดยไม่เอาความคิดที่สะสมมาแสนโกฏิกัปป์มาปะปนเลย ฟังให้เข้าใจและไม่คิดที่จะทำอะไร หรือรู้ธรรมไวๆ ด้วยความเป็นเราและโลภะ ที่จะเป็นเครื่องกั้นการเจริญปัญญา

ขออนุโมทนาทุกท่านที่มีโอกาสได้มาพบพระธรรม และไม่ละทิ้งโอกาสในชาตินี้

ครับ

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมและมั่นคงในธรรมยิ่งๆ ต่อไป