น้ำมูตร

ในพระไตรปิฎกมีข้อความเพียงสั้นๆ เท่านั้นว่า น้ำมูตรเป็นยา แต่ยังไม่พบ รายละเอียดว่ารักษาโรคอะไรบ้าง

[เล่มที่ 6] พระวินัยปิฎก มหาวรรค เล่ม ๔ ภาค ๑ - หน้าที่ 172

บรรพชาอาศัยมูตรเน่าเป็นยา เธอพึงทำอุตสาหะในสิ่งนั้นตลอดชีวิต อดิเรกลาภ คือ เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย.

ควรจะต้องไตร่ตรอง พิจารณาและศึกษาให้รอบครอบเสียก่อนว่า น้ำมูตรนั้นมีสรรพคุณใช้รักษาโรคใดได้บ้าง เคยอ่านประวัติของพระเถระที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง ท่านได้เล่าให้ฟังว่า ขณะที่ธุดงค์อยู่นั้น ท่านได้ลองดื่มน้ำมูตรของตัวเองอยู่เป็นเวลา ๗ วัน หลังจากนั้น ท่านก็อาพาธหนัก และเลิกคิดที่จะดื่มน้ำมูตรอีกเลย เพราะฉะนั้นไม่ควรกระทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด ด้วยความไม่รู้นะคะ

ในสมัยพุทธกาล เวลาภิกษุป่วย ก็ฉันยาดองด้วยน้ำมูตรเน่า ในพระวินัยปิฏก มหาวรรค มีขัอความว่าภิกษุเป็นโรคผอมเหลือง พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอนุญาตให้ดื่มยา ผลสมอดองน้ำมูตรโค แต่สมัยนี้มียารักษาโรคเยอะมาก เขาก็เปลี่ยนมาใช้ยารักษาโรคแบบปัจจุบันค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ