ไม่มีตัวเราที่จงใจหรือตั้งใจที่จะแสวงหาวิธีที่จะปฏิบัติ
การศึกษาพระอภิธรรม เพื่อให้เกิดความเห็นถูก เข้าใจถูกว่า ทุกอย่างเป็นธรรมะ ไม่ใช่สัตว์บุคคล ต้วตน เป็นเพียงนามธรรมและรูปธรรมที่เกิดดับสืบต่อกันไปไม่มีที่สิ้นสุด ตราบใดที่ยังมีเหตุปัจจัย ปรุงแต่งให้เกิดปัญญาต้องเป็นไปตามลำดับขั้นจริงๆ โดยเริ่มจากการฟังให้เข้าใจ จะขาดการฟังพระธรรมไม่ได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่อง การปฏิบัติ เพราะปัญญาจะทำกิจของปัญญา ไม่มีตัวเราที่จงใจหรือตั้งใจที่จะแสวงหาวิธีที่จะปฏิบัติ
แต่ตอนที่คนเรามีความทุกข์ หรือไม่อยากให้ความสุข สูญสิ้นไปนั้น ความกระวนกระวายนั้น ล้วนเป็นเครื่องบีบคั้นในชีวิต และแม้พระพุทธองค์ จะจัดไว้ว่าเป็นเพียงสภาพธรรมะอย่างหนึ่งเท่านั้น แต่สำหรับบุคคลผู้มิได้สดับ และกำลังเผชิญปัญหาบางคนถึงกับต้องกระทำอัตวินิบาตกรรม และต้องทนรับผลกรรมในอบายภูมิต่ออีกด้วย การไม่ได้สดับรับฟังธรรมะในพระพุทธศานาที่แท้จริง จึงน่าจะนับว่าเป็นผู้ที่พลาดโอกาสของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์อย่างสิ้นเชิงนะครับ
ผู้ที่จะรู้แจ้งอริยสัจธรรม ต้องฟังนาน พิจารณานาน อบรมเจริญปัญญานาน เพื่อว่าในอนาคตต่อไป เมื่อได้ฟังอีก ก็จะเข้าใจขึ้นอีก ต้องมีการละคลาย ถ้าไม่มีการละคลายยังไงๆ ก็ไม่สามารถเห็นเป็นสภาพธรรมที่กำลังเกิดดับ ตามความเป็นจริงได้ ค่ะ
จนกว่าด้ามมีดจะสึก เป็นความเพียรอดทนที่ยาวนานจริงๆ
"ขันติ ปรมัง ตโป ตีติกขา"
ผู้ที่จะชนะตน คือ ชนะกิเลส ด้วยการอบรมเจริญปัญญา เมื่อปัญญาเจริญขึ้นจนมีกำลัง สามารถข่มหรือละกิเลสได้ ชื่อว่า ชนะตน
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่ ... ยอดแห่ง ผู้ชนะ
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่.. ชนะกิเลสของตน ประเสริฐ
