๑๔. ตติยวิชชาสูตร ว่าด้วยการทําอาสวะให้สิ้นไป

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค เล่ม ๕ ภาค ๒ - หน้า 209

๑๔. ตติยวิชชาสูตร

ว่าด้วยการทำอาสวะให้สิ้นไป

[๑๒๙๙] ดูก่อนผู้มีอายุทั้งหลาย อนึ่ง เราย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไปด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ เพราะได้เจริญ ได้กระทำให้มากซึ่งสติปัฏฐาน ๔ เหล่านี้.

จบตติยวิชชาสูตรที่ ๑๔

จบทุติยวรรคที่ ๒

จบอนุรุทธสังยุต

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค เล่ม ๕ ภาค ๒ - หน้า 210

อรรถกถาทุติยวรรคที่ ๒

ทุติยวรรคที่ ๒.

พระเถระปฏิญาณทศพลญาณด้วยคำเป็นต้นว่า ฐานะ โดยความเป็นฐานะ.

ก็ทศพลญาณนี้ พวกสาวกมีหรือไม่ มีเป็นบางส่วน. แต่สำหรับพระสัพพัญญูพุทธเจ้าทั้งหลาย ทศพลญาณนี้ มีครบบริบูรณ์ด้วยอาการทุกอย่างแล.

จบอรรถกถาอนุรุทธสังยุต

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

๑. สหัสสสูตร

๒. อิทธิสูตร

๓. ทิพโสตสูตร

๔. เจโตปริจจสูตร

๕. ฐานาฐานสูตร

๖. วิปากสูตร

๗. สัพพัตถคามินีปฏิปทาสูตร

๘. นานาธาตุสูตร

๙. อธิมุตติสูตร

๑๐. อินทริยสูตร

๑๑. สังกิเลสสูตร

๑๒. ปฐมวิชชาสูตร

๑๓. ทุติยวิชชาสูตร

๑๔. ตติยวิชชาสูตร.