เห็นประโยชน์ของการขัดเกลากิเลส

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๕๕]

เห็นประโยชน์ของการขัดเกลากิเลส

ถ้าใครก็ตามเป็นผู้ที่ไม่โกรธและมีปกติอยู่ด้วยเมตตา ก็แสดงว่าผู้นั้นเป็นที่ผู้เห็นประโยชน์ของการไม่โกรธ เห็นประโยชน์ของการที่จะเจริญบารมี เพื่อที่จะขัดเกลากิเลสด้วย

สำหรับเมตตาที่จะต้องเข้าใจให้ถูก ก็คือเป็นสภาพของจิตซึ่งมีความเป็นมิตร เพราะฉะนั้นไม่เกี่ยวกับการท่อง หรือว่าไม่เกี่ยวกับการที่จะแผ่เมตตา แต่เป็นขณะที่มีสัตว์มีบุคคล ไม่ว่าจะเป็น ณ สถานที่ใดก็ตาม และบุคคลนั้นจะเป็นใครก็ตาม ถ้าเป็นผู้ที่มีปกติอยู่ด้วยเมตตา ก็จะเป็นผู้ที่พร้อมที่จะเกื้อกูลบุคคลนั้น

ด้วยเหตุนี้เมตตาจึงเป็นพรหมวิหาร หมายความว่าเป็นธรรมเครื่องอยู่ที่ประเสริฐ และสำหรับจิตของผู้ที่มีเมตตาที่จะตรวจสอบว่า มีความมั่นคงเพียงใดนั้น ใกล้ที่จะมีความประพฤติตามพระโพธิสัตว์หรือไม่ ข้อความในขุททกนิกาย จริยาปิฎก มีข้อความว่า

“อนึ่ง จิตของมหาบุรุษนั้นถึงความสงัดตั้งมั่นโดยไม่ยาก ความเป็นผู้มีจิตเมตตา ย่อมตั้งอยู่แม้ในฝ่ายที่เป็นศัตรูอย่างเร็ว”

แสดงว่าไม่มีใครที่จะเป็นศัตรูได้ เพราะเหตุว่าท่านอาจจะคิดขุ่นเคืองใจ แล้วก็คิดว่าบุคคลนั้นบุคคลนี้เป็นผู้ที่ตัดรอนประโยชน์ของท่านด้วยประการใดๆ ก็ตาม แต่ถ้าเป็นผู้ที่สะสมกุศลและมีความตั้งมั่นในการที่จะขัดเกลากิเลสแล้ว จิตของบุคคลนั้นจะสงบตั้งมั่นได้ไม่ยาก และจะเป็นผู้ที่มีจิตเมตตาแม้ในฝ่ายที่เป็นศัตรูอย่างเร็ว

ถ้าโกรธใครนิดหนึ่ง เกิดขึ้นมาแล้วก็ให้ทราบได้ว่า สักครู่หนึ่งก็หมดแล้วหายแล้ว เปลี่ยนเป็นความเมตตา นั่นคือผู้ที่สะสมบารมีเหมือนกับจิตของพระโพธิสัตว์ซึ่งตั้งมั่นโดยไม่ยากและมีจิตเมตตาตั้งอยู่แม้ในฝ่ายที่เป็นศัตรูอย่างเร็ว

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย