อรรถกถาสูตรที่ ๓ ประวัติพระสุภูติเถระ

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย เอกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้า 352

อรรถกถาสูตรที่ ๓

ประวัติพระสุภูติเถระ

พึงทราบวินิจฉัยในพระสูตรที่ ๓ ต่อไปนี้.

บทว่า อรณวิหารีนํ ได้แก่ ผู้มีปกติอยู่โดยหากิเลสมิได้ จริงอยู่กิเลสทั้งหลาย มีราคะเป็นต้น ท่านเรียกว่า รณะ ชื่อว่า ผู้มีปกติอยู่โดยหากิเลสมิได้ เพราะไม่มีกิเลสที่ชื่อว่า รณะ นั้น, ชื่อว่า ผู้มีปกติอยู่โดยหากิเลสมิได้ อรณวิหารนั้น มีอยู่แก่ภิกษุเหล่าใด ภิกษุเหล่านั้นชื่อว่า ผู้มีปกติอยู่โดยหากิเลสมิได้ พระสุภูติเถระเป็นยอดของเหล่าภิกษุ ผู้มีปกติอยู่โดยหากิเลสมิได้เหล่านั้น จริงอยู่พระขีณาสพแม้เหล่าอื่น ก็ชื่อว่า อรณวิหารี ก็จริง ถึงอย่างนั้น พระเถระก็ได้ชื่ออย่างนั้น ด้วยพระธรรมเทศนา ภิกษุเหล่าอื่น เมื่อแสดงธรรมย่อมกระทำเจาะจงกล่าว คุณบ้าง โทษบ้าง ส่วนพระเถระเมื่อแสดงธรรม ก็แสดงไม่ออกจากข้อกำหนด ที่พระศาสดาแสดงแล้ว. เพราะฉะนั้น จึงชื่อว่าเป็นยอดของเหล่าภิกษุ ผู้มีปกติอยู่โดยหากิเลสมิได้.

จบ อรรถกถาสูตรที่ ๓