พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

๖. ทุติยอาชานียสูตร ว่าด้วยองค์ ๓ ของม้าต้นและของภิกษุ

 
บ้านธัมมะ
วันที่  22 ต.ค. 2564
หมายเลข  38729
อ่าน  443

[เล่มที่ 34] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 487

ทุติยปัณณาสก์

โลณผลวรรคที่ ๕

๖. ทุติยอาชานียสูตร

ว่าด้วยองค์ ๓ ของม้าต้นและของภิกษุ


อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 34]


  ข้อความที่ 1  
 
บ้านธัมมะ
วันที่ 22 เม.ย. 2565

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 487

๖. ทุติยอาชานียสูตร

ว่าด้วยองค์ ๓ ของม้าต้นและของภิกษุ

[๕๓๗] (เหมือนสูตรก่อน ต่างกันแต่ตอนแก้ภิกษุมีเชาว์ สูตรก่อนแก้เป็นภิกษุรู้อริยสัจ ซึ่งท่านว่าเป็นพระโสดาบัน สูตรนี้แก้เป็นพระอนาคามี ดังนี้) ฯลฯ

ภิกษุมีเชาว์เป็นอย่างไร? ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ เพราะสิ้นโอรัมภาคิยสังโยชน์ (สังโยชน์เบื้องต่ำ) ๕ เป็นโอปปาติกะ ปรินิพพานในโลกที่เกิดนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา อย่างนี้เรียกว่า ภิกษุมีเชาว์.

จบทุติยอาชานียสูตรที่ ๖

 
  ข้อความที่ 2  
 
บ้านธัมมะ
วันที่ 22 เม.ย. 2565

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 488

อรรถกถาอาชานียสูตร

ในสูตรที่ ๖ มรรค ๓ ผล ๓ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้ว และความเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยความเร็วแห่งญาณ พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ตรัสไว้แล้ว ด้วยมรรค ๓ ผล ๓.

จบอรรถกถาทุติยอาชานียสูตรที่ ๖