พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
๗. ตติยอาชานียสูตร ว่าด้วยองค์ ๓ ของม้าต้นและของภิกษุ
บ้านธัมมะ
วันที่ 22 ต.ค. 2564
หมายเลข 38730
อ่าน 347
[เล่มที่ 34] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 488
ทุติยปัณณาสก์
โลณผลวรรคที่ ๕
๗. ตติยอาชานียสูตร
ว่าด้วยองค์ ๓ ของม้าต้นและของภิกษุ
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 34]
ข้อความที่ 1
บ้านธัมมะ
วันที่ 22 เม.ย. 2565
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 488
๗. ตติยอาชานียสูตร
ว่าด้วยองค์ ๓ ของม้าต้นและของภิกษุ
[๕๓๘] (สูตรนี้ก็เหมือนกัน ต่างกันแต่แก้ภิกษุมีเชาว์ เป็นพระอรหันต์ ดังนี้) ฯลฯ
ภิกษุมีเชาว์ เป็นอย่างไร? ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ กระทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ ฯลฯ ในปัจจุบันนี้ อย่างนี้เรียกว่า ภิกษุมีเชาว์.
จบตติยอาชานียสูตรที่ ๗
อรรถกถาตติยอาชานียสูตร
ในสูตรที่ ๗ อรหัตตผล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้ว มรรคกิจ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วด้วยอรหัตตผลนั่นเอง. ส่วนผลไม่ควรเรียกว่า เชาว์ เพราะเกิดขึ้นได้ด้วยเชาว์ที่แล่นไปแล้ว.
จบอรรถกถาตติยอาชานียสูตรที่ ๗
หัวข้อถัดไป
หัวข้อก่อนหน้า
หน้าบัญชีเรื่อง