พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

๙. ทุติยจริตสูตร ว่าด้วยวจีสุจริต ๔

 
บ้านธัมมะ
วันที่  23 ต.ค. 2564
หมายเลข  38941
อ่าน  397

[เล่มที่ 35] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้า 366

ตติยปัณณาสก์

อาภาวรรคที่ ๕

๙. ทุติยจริตสูตร

ว่าด้วยวจีสุจริต ๔


อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 35]


  ข้อความที่ 1  
 
บ้านธัมมะ
วันที่ 27 มี.ค. 2565

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้า 366

๙. ทุติยจริตสูตร

ว่าด้วยวจีสุจริต ๔

[๑๔๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย วจีสุจริต ๔ นี้ ฯลฯ คือ

สจฺจวาจา พูดจริง

อปิสุณวาจา ไม่พูดส่อเสียด

สณฺหวาจา พูดสุภาพ

มนฺตาภาสา พูดด้วยปัญญา

ภิกษุทั้งหลาย นี้แล วจีสุจริต ๔.

จบทุติยจริตสูตรที่ ๙

อรรถกถาทุติยจริตสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในทุติยจริตสูตรที่ ๙ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า สณฺหวาจา ได้แก่ วาจาอ่อนโยน. บทว่า มนฺตาภาสา ได้แก่ เรื่องที่กำหนดด้วยปัญญา ที่เรียกว่ามันตาแล้ว จึงกล่าว.

จบอรรถกถาทุติยจริตสูตรที่ ๙