พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
๙. ทุติยจริตสูตร ว่าด้วยวจีสุจริต ๔
บ้านธัมมะ
วันที่ 23 ต.ค. 2564
หมายเลข 38941
อ่าน 397
[เล่มที่ 35] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้า 366
ตติยปัณณาสก์
อาภาวรรคที่ ๕
๙. ทุติยจริตสูตร
ว่าด้วยวจีสุจริต ๔
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 35]
ข้อความที่ 1
บ้านธัมมะ
วันที่ 27 มี.ค. 2565
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้า 366
๙. ทุติยจริตสูตร
ว่าด้วยวจีสุจริต ๔
[๑๔๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย วจีสุจริต ๔ นี้ ฯลฯ คือ
สจฺจวาจา พูดจริง
อปิสุณวาจา ไม่พูดส่อเสียด
สณฺหวาจา พูดสุภาพ
มนฺตาภาสา พูดด้วยปัญญา
ภิกษุทั้งหลาย นี้แล วจีสุจริต ๔.
จบทุติยจริตสูตรที่ ๙
อรรถกถาทุติยจริตสูตร
พึงทราบวินิจฉัยในทุติยจริตสูตรที่ ๙ ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า สณฺหวาจา ได้แก่ วาจาอ่อนโยน. บทว่า มนฺตาภาสา ได้แก่ เรื่องที่กำหนดด้วยปัญญา ที่เรียกว่ามันตาแล้ว จึงกล่าว.
จบอรรถกถาทุติยจริตสูตรที่ ๙
หัวข้อถัดไป
หัวข้อก่อนหน้า
หน้าบัญชีเรื่อง