เพศบรรพชิตขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๖๒]

เพศบรรพชิตขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง

อาจารย์อรรณพ หอมจันทร์ : ภิกษุสามเณรก็เป็นเพศบรรพชิต ความเป็นเพศบรรพชิตคืออย่างไร แล้วแตกต่างจากชีวิตของคฤหัสถ์อย่างไรในการที่จะดำรงชีวิตเป็นไป

ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ : ก็ต้องเป็นผู้ที่ได้ฟังพระธรรมและเข้าใจพระธรรม มิฉะนั้นแล้วทำไมถึงจะต้องเปลี่ยนจากเพศคฤหัสถ์สู่อีกเพศหนึ่งซึ่งแสดงความต่างกันอย่างยิ่ง คือ ต้องเป็นเพศที่รู้จักกิเลสและเห็นโทษของกิเลสและขัดเกลากิเลส โดยการที่ว่ารู้ว่าหนทางเดียวที่จะขัดเกลากิเลสได้ ก็คือต้องมีความเข้าใจพระธรรม เพราะว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงดับกิเลสและทรงแสดงพระธรรมให้คนอื่นได้เข้าใจเพื่อจะได้ดับกิเลสด้วย มิฉะนั้นถ้าการบวชไม่เป็นไปเพื่อการดับกิเลสแล้วจะมีประโยชน์อะไร เพราะเหตุว่าคฤหัสถ์เองถึงแม้ว่าไม่บวชก็ยังสามารถที่จะศึกษาธรรมเข้าใจธรรมและรู้แจ้งอริรยสัจจธรรมดับกิเลสได้ด้วย เพราะฉะนั้นความต่างก็คือว่าเพศของคฤหัสถ์กับเพศของบรรพชิตห่างไกลกันมาก คฤหัสถ์มีทุกสิ่งทุกอย่างที่สามารถจะพอใจหามาได้ แต่พระภิกษุต้องเห็นโทษรู้ว่าทั้งหมดของชีวิตคฤหัสถ์ตั้งแต่ตื่นก็คือกิเลสโดยไม่รู้เลย ต่อเมื่อได้ฟังธรรมแล้ว เป็นผู้มีปัญญาต้องเข้าใจคำว่ามีปัญญา ต้องเห็นโทษของกิเลสอย่างยิ่ง จึงสามารถที่จะสละชีวิตของคฤหัสถ์แล้วก็มีเพศตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงอนุญาตให้สามารถที่จะบวชอุปสมบท เพื่อประพฤติปฏิบัติขัดเกลากิเลสตามพระองค์ที่ได้ขัดเกลาแล้ว

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย