๘. ทุติยหิตสูตร ว่าด้วยภิกษุผู้ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 26

๘. ทุติยหิตสูตร

ว่าด้วยภิกษุผู้ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น

[๑๘] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ ย่อมชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น ไม่ชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตน ธรรม ๕ ประการเป็นไฉน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล ด้วยตนเอง แต่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยศีล ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยสมาธิ ด้วยตนเอง แต่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยสมาธิ ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยปัญญา ด้วยตนเอง แต่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยปัญญา ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิมุตติ ด้วยตนเอง แต่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วยวิมุตติ ไม่เป็นผู้ถึงพร้อมด้วย วิมุตติญาณทัสนะ ด้วยตนเอง แต่ชักชวนผู้อื่น ในการถึงพร้อมด้วย วิมุตติญาณทัสนะ.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการนี้แล ย่อมชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ผู้อื่น ไม่ชื่อว่า ปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตน.

จบทุติยทิตสูตรที่ ๘

ในทุติยหิตสูตรที่ ๘ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถึง ภิกษุทุศีล เป็นผู้มีสุตะมาก.