พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
๗. ทุกขสูตร
บ้านธัมมะ
วันที่ 31 ต.ค. 2564
หมายเลข 39487
อ่าน 680
[เล่มที่ 37] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 36
ปฐมปัณณาสก์
อนุสยวรรคที่ ๒
๗. ทุกขสูตร
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 37]
ข้อความที่ 1
บ้านธัมมะ
วันที่ 29 มี.ค. 2565
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 36
๗. ทุกขสูตร
[๑๗] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๗ จำพวกนี้ เป็นผู้ควรของคำนับ ฯลฯ เป็นนาบุญของโลกไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ๗ จำพวกเป็นไฉน บุคคลบางคนในโลกนี้ พิจารณาเห็นความทุกข์ มีความสำคัญว่าเป็นทุกข์ ทั้งรู้ว่าเป็นทุกข์ ในสังขารทั้งปวง ฯลฯ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๗ จำพวกนี้แล เป็นผู้ควรของคำนับ เป็นผู้ควรของต้อนรับ เป็นผู้ควรของทำบุญ เป็นควรกระทำอัญชลี เป็นนาบุญของโลกไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า.
จบ ทุกขสูตรที่ ๗
อรรถกถาทุกขสูตรที่ ๗
ทุกขสูตรที่ ๗ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า ทุกฺขานุปสฺสี ได้แก่ บุคคลผู้ตามเห็นอาการคือความไม่บีบคั้นโดยความเป็นทุกข์.
จบ อรรถกถาทุกขสูตรที่ ๗
หัวข้อถัดไป
หัวข้อก่อนหน้า
หน้าบัญชีเรื่อง