๑๐. วัตตสูตร
[เล่มที่ 37] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 691
วรรคที่ไม่ได้สงเคราะห์เข้าในปัณณาสก์
สติวรรคที่ ๔
๑๐. วัตตสูตร
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 37]
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 691
๑๐. วัตตสูตร
[๒๐๐] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้อันสงฆ์ลงตัสสปาปิยสิกากรรม ต้องประพฤติชอบในธรรม ๘ ประการ คือ ไม่พึงให้ อุปสมบท ๑ ไม่พึงให้นิสัย ๑ ไม่พึงให้สามเณรอุปัฏฐาก ๑ ไม่พึง ยินดีการสมมติตนเป็นผู้ให้โอวาทภิกษุณี ๑ แม้ได้รับสมมติแล้ว ก็ไม่พึงโอวาทภิกษุณี ๑ ไม่พึงยินดีการได้รับสมมติจากสงฆ์ไรๆ ๑ ไม่พึงนิยมในตำแหน่งหัวหน้าตำแหน่งไร ๑ ไม่พึงให้ประพฤติ วุฏฐานวพิธีเพราะตำแหน่งเดิมนั้น ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ผู้อันสงฆ์ลงตัสสปาปิยสิกากรรมแล้ว พึงประพฤติชอบในธรรม ๘ ประการนื้.
จบ วัตตสูตรที่ ๑๓
อรรถกถาวัตตสูตรที่ ๑๐
วัตตสูตรที่ ๑๐ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :-
บทว่า ปจฺเจกฏฺาเน ได้แก่ ในตำแหน่งอธิบดีสงฆ์ คือ ในตำแหน่งหัวหน้า. จริงอยู่ (ไม่) ควรทำผู้นั้นให้เป็นหัวหน้าแล้ว ทำสังฆกรรมอะไรๆ. บทว่า น จ เตน มูเลน วุฏฺาเปตพฺพํ ความว่า จะทำกรรม คืออัพภาน เรียกเข้าหมู่สงฆ์และวุฏฐานออกจากครุกาบัติ ทำผู้นั้นให้เป็นมูล คือหัวหน้าไม่ได้ คำที่เหลือในบททั้งปวงมีอรรถ ง่ายทั้งนั้นแล.
จบ อรรถกถาวัตตสูตรที่ ๑๐