พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย
๗. ทุติยภาวิตสูตร ว่าด้วยธรรม ๑๐ ที่มีผลมากมีอานิสงส์มาก
บ้านธัมมะ
วันที่ 6 พ.ย. 2564
หมายเลข 39886
อ่าน 338
[เล่มที่ 38] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้า 388
ตติยปัณณาสก์
ปาริสุทธิวรรคที่ ๓
๗. ทุติยภาวิตสูตร
ว่าด้วยธรรม ๑๐ ที่มีผลมากมีอานิสงส์มาก
อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 38]
ข้อความที่ 1
บ้านธัมมะ
วันที่ 30 มี.ค. 2565
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้า 388
๗. ทุติยภาวิตสูตร
ว่าด้วยธรรม ๑๐ ที่มีผลมากมีอานิสงส์มาก
[๑๒๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้ อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นธรรมมีผลมาก เว้นจากสุคตวินัยแล้วย่อมไม่มี ธรรม ๑๐ ประการเป็นไฉน คือสัมมาทิฏฐิ ฯลฯ สัมมาวิมุตติ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้แล อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นธรรมมีผลมากมีอานิสงส์มาก เว้นจากสุคตวินัยแล้วย่อมไม่มี.
จบทุติยภาวิตสูตรที่ ๗