พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

๗. ทุติยภาวิตสูตร ว่าด้วยธรรม ๑๐ ที่มีผลมากมีอานิสงส์มาก

 
บ้านธัมมะ
วันที่  6 พ.ย. 2564
หมายเลข  39886
อ่าน  338

[เล่มที่ 38] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้า 388

ตติยปัณณาสก์

ปาริสุทธิวรรคที่ ๓

๗. ทุติยภาวิตสูตร

ว่าด้วยธรรม ๑๐ ที่มีผลมากมีอานิสงส์มาก


อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 38]


  ข้อความที่ 1  
 
บ้านธัมมะ
วันที่ 30 มี.ค. 2565

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้า 388

๗. ทุติยภาวิตสูตร

ว่าด้วยธรรม ๑๐ ที่มีผลมากมีอานิสงส์มาก

[๑๒๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้ อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นธรรมมีผลมาก เว้นจากสุคตวินัยแล้วย่อมไม่มี ธรรม ๑๐ ประการเป็นไฉน คือสัมมาทิฏฐิ ฯลฯ สัมมาวิมุตติ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้แล อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นธรรมมีผลมากมีอานิสงส์มาก เว้นจากสุคตวินัยแล้วย่อมไม่มี.

จบทุติยภาวิตสูตรที่ ๗