บวชเพราะอยาก สมควรไหม?

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๗๗]

บวชเพราะอยาก สมควรไหม?

ในครั้งพุทธกาลท่านอนาถบิณฑิกะไม่บวชเลย วิสาขามิคารมารดาก็ไม่บวช ทั้งสองท่านเป็นพระโสดาบัน แต่ท่านรู้อัธยาศัยที่สะสมมาว่าท่านยังครองเรือนมีลูกมีหลานมีกิจการงานเป็นพ่อค้านักธุรกิจ ใช่ไหม? แต่ว่าท่านฟังธรรมขัดเกลากิเลสจนถึงความเป็นพระโสดาบันได้ เพราะฉะนั้นคฤหัสถ์สามารถที่จะเข้าใจธรรมได้ ภิกษุต้องสูงกว่าใช่ไหม? เพราะฉะนั้นเมื่อคฤหัสถ์ยังเข้าใจธรรมได้ แล้วภิกษุล่ะสมควรหรือที่จะไม่เข้าใจธรรมแล้วเป็นภิกษุ? ต้องเป็นคนที่ตรงไม่อย่างนั้นจะไปบวชทำไม ถ้าไม่รู้ว่าเพื่อที่จะขัดเกลากิเลสเพื่อที่จะอุทิศชีวิตสละชีวิตคฤหัสถ์โดยความตั้งใจเต็มใจไม่มีใครบังคับเลย ไปทูลขออุปสมบทขอบวช แสดงเจตนาที่มั่นคงปณิธานที่มั่นคงว่าจะทิ้งเพศคฤหัสถ์ จะขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต

เพราะฉะนั้นภิกษุที่ไม่ได้รู้พระวินัย เป็นภิกษุไม่ได้ใช่ไหม? เมื่อรู้แล้วไม่ใช่เพียงแค่รู้คำว่าสิกขา ไม่ใช่เพียงแค่รู้ว่ามีกี่ข้อ แต่สิกขา คือ ประพฤติตามด้วยความเข้าใจ ไม่ใช่มีพระบัญญัติเปล่าๆ ให้รู้เท่านั้น แต่ให้ประพฤติปฏิบัติตาม เพราะฉะนั้นพระภิกษุในครั้งพุทธกาลท่านไม่เห็นว่าท่านจะทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้ขัดต่อพระธรรมวินัย ท่านต้องประพฤติปฏิบัติตามด้วยความเคารพ

ถ้าพ่อแม่เราสอนเรา เราเคารพพ่อแม่ เราทำตามไหม? เพราะพ่อแม่ต้องรักลูกที่สุดหวังดีต่อลูกที่สุด เพราะฉะนั้นพระธรรมทุกข้อ พระวินัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติเพื่อความอยู่ผาสุกของพระภิกษุ ไม่ได้เป็นการไปลงโทษให้เดือดร้อนเลย แต่ให้อยู่สบายๆ ให้ไม่เดือดร้อน ให้ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องมานั่งคำนึงว่ามีเงินเท่าไหร่ บางคนเขาบอกว่าเขาไปบวชได้เงินมายังต้องเอาไปไว้ใต้หมอนเลย กังวลไหม? นี่คือภิกษุหรือเปล่า เพราะไม่เข้าใจ เพราะฉะนั้นเดี๋ยวนี้คนบวช เพราะอะไร อะไรๆ ก็จะบวช เขาเหยียบย่ำพระธรรมวินัยหรือเปล่า เพราะฉะนั้นเขาไม่ได้มีความนอบน้อมต่อพระรัตนตรัย ไม่เห็นประโยชน์เลย ไม่รู้แต่อยากบวช บวชเพราะอยากสมควรไหม? ไม่สมควร นี่คือความจริง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย