การตั้งเป้า

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ฟังธรรมเพื่อเข้าใจในสิ่งที่ฟังเท่านั้น

การศึกษาธรรมเป็นเรื่องละตั้งแต่ต้น ไม่เหมือนกับการศึกษาทางโลกที่ต้องไปให้ถึงจุดหมายตามเป้าที่ตั้งไว้ด้วยความหวังความต้องการในสิ่งนั้น (โลภะ) แต่สำหรับการศึกษาธรรมนั้น ไม่ใช่เพื่อที่จะได้ความรู้หรือความเข้าใจเยอะๆ ซึ่งโลภะก็สามารถที่จะต้องการรู้เยอะๆ มากๆ ตรงนี้ยังไม่รู้ ก็ตามมาที่จะติดข้องได้อีก ด้วยการตั้งเป้าหมายว่าจะได้ผลอย่างไร แต่ขณะใดที่ฟังธรรมในเรื่องที่ฟังขณะที่เข้าใจ ขณะนั้นไม่ต้องตั้งเป้าแต่ธรรมนั้นเองที่ค่อยๆ ปรุงแต่งให้มีความเข้าใจมากขึ้นตามความเป็นจริงในเรื่องธรรมที่ฟัง ละความไม่รู้ในตัวมันเอง ขณะที่เข้าใจ หรืออาจจะมีคำพูดว่า ถ้าไม่ตั้งเป้าหรือไม่หวังแล้วจะถึงจุดหมายหรือบรรลุธรรมได้อย่างไร ปัญญานั้นเองต่างหากที่จะเริ่มเห็นถูกในหนทางและประโยชน์ของพระธรรม โดยไม่ต้องตั้งเป้าหมาย แต่เพราะเห็นประโยชน์ของพระธรรม (ปัญญา) ก็มั่นคงในการฟังพระธรรมและเข้าใจหนทางที่ถูก การตั้งเป้าหมายไม่ได้หมายความว่า เมื่อตั้งแล้วจะทำให้เข้าใจหนทางที่ถูก ความอยากไม่ได้ทำให้เข้าใจถูก แต่การฟังเพื่อเข้าใจในสิ่งที่ฟังขณะนั้น และเกิดความเข้าใจขึ้น ความเข้าใจที่เกิดจากการฟังในขณะนั้นต่างหากจะทำให้เข้าใจหนทางดับกิเลสได้ถูกและบรรลุได้โดยไม่ต้องตั้งเป้าหมายหรืออยากอย่างไรเลยครับ ดังจะขอแสดงข้อความในพระไตรปิฎกว่า จะอยากหรือไม่อยาก หรือจะตั้งเป้าหมายหรือไม่ตั้งก็ไม่สำคัญ แต่สำคัญที่ ... .ลองอ่านดูนะ

เรื่อง อยู่ที่เข้าใจหนทางที่ถูก ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความหวัง ความอยาก หรือการตั้งเป้าหมาย ถ้าเข้าใจหนทางผิด จะตั้งเป้าหมายหรือ อยากหวังอย่างไรก็ไม่บรรลุ

เชิญคลิกอ่านได้ที่ ...

ประพฤติพรหมจรรย์โดยแยบคาย [ภูมิชสูตร]

ยินดีในกุศลจิตค่ะ