การแผ่เมตตาที่ถูกต้องเป็นอย่างไร และเมื่อไร

การแผ่เมตตาในสมัยครั้งพุทธกาล คือ ผู้ที่มีปัญญาอบรมเจริญเมตตาจนมีกำลังมาก ไม่มีประมาณ จิตสงบ ระดับฌานจิต แล้วแผ่ความปรารถนาดี ความหวังดีไปยังสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่า ทุกทิศ ไม่มียกเว้นสัตว์ประเภทใดเลย แต่ก่อนที่จะถึงระดับขั้นที่สามารถแผ่ได้จะต้องอบรมเมตตาตั้งแต่เบื้องต้น คือ ความเป็นมิตร ความเป็นเพื่อน ความมีไมตรี ความหวังดีแก่เพื่อนๆ แก่สัตว์บุคคลที่เราพบเห็นทั้งหมด ถ้าหากว่ายังไม่สามารถมีความปรารถนาดี หรือเป็นมิตรกับทุกคนที่เราพบ คือยังมีความไม่ชอบหน้าบุคคลบางคน เมตตาชื่อว่ายังไม่ได้เจริญให้มีกำลัง แบบนี้ยังแผ่ไม่ได้ ส่วนการท่องคำแผ่เมตตาว่า สัพเพสัตตา เป็นต้นนั้น เรียกว่า ท่องคำแผ่เมตตาไม่ใช่แผ่เมตตา และยังแผ่ไม่ได้สำหรับการไหว้พระก่อนนอน ไม่มีข้อจำกัดว่าจะต้องเป็นแบบไหน คือ ให้ทราบว่าเป็นการกล่าวคำเพื่อระลึกถึงพระรัตนตรัยเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่น

เชิญคลิกอ่านได้ที่ ...

ภิกษุมีใจประกอบด้วยเมตตา [อัฏฐกนาครสูตร]

เมตตา คือความเอ็นดู ความรู้สึกที่เป็นเพื่อน ความหวังดี การช่วยเหลือ การเกื้อกูลสงเคราะห์ แต่ไม่ใช่การผูกพัน ซึ่งใกล้กับโลภะคือความติดข้อง การเล่าธรรมชาดกให้เด็กฟัง สอนให้เด็กรู้จักบาปบุญคุณโทษ และเรื่องกฏแห่งกรรม ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ทำให้เด็กรู้จักกลัวบาป เป็นการปลูกฝังสิ่งที่ดีให้เด็ก การเจริญเมตตาเริ่มต้นให้กับอาจารย์และผู้มีพระคุณก่อน ต่อมาให้กับคนที่รัก และคนที่เฉยๆ คนที่ไม่รักเป็นคนสุดท้ายค่ะ

เคยไปปฏิบัติธรรม ท่านสอนให้แผ่เมตตาทุกวัน เพื่อให้เป็นนิสัยความเคยชิน ให้จิตมีความเมตตา อ่อนโยน ซึ่งดิฉันเองทำไม่ค่อยได้ เพราะจิตไม่สงบและไม่มีพลังที่จะแผ่เมตตาได้ แต่ถ้าครั้งใดที่จิตเป็นกุศล และสงบจึงแผ่เมตตาได้ หลังจากที่แผ่เมตตาแล้วจะรู้สึกว่าจิตตอนนั้นมีความสงบเย็น และเบิกบานมาก

ข้อคิดที่ควรพิจารณา..

ธรรมเป็นเรื่องของการน้อมประพฤติปฏิบัติตาม ทุกวันนี้ มนุษย์ในยุคปัจจุบัน เป็นผู้หนาในกิเลสมาก ดังนั้น คุณธรรมที่ควรอบรมในชีวิตประจำวันอย่างหนึ่งที่ควรอบรม คือเมตตา ความเป็นมิตร เป็นเพื่อน ด้วยการกระทำทางกาย วาจา ใจ ควรมีความเข้าใจและเห็นใจกัน อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนร่วมในสังสารวัฏฏ์ การไม่ชอบกันไม่เกิดประโยชน์ มีแต่โทษ ในเมื่อพบกันชาติเดียวในชื่อ บุคคลนี้ ควรมีเมตตากันครับ

ผู้ที่จะแผ่เมตตาได้ ผู้นั้นเป็นผู้ที่มีปกติอยู่ด้วยเมตตา มีการอบรมความสงบของจิตที่เป็นสมถภาวนา ด้วยการเจริญพรหมวิหาร จนถึงขั้นอุปจารและอัปปนา

เปิดฟังคลิกที่ ..

การเจริญเมตตา

เมตตาที่ถูกต้อง คือสภาพของจิตซึ่งมีความเป็นมิตรเป็นไปขณะที่มีสัตว์ มีบุคคล ไม่ว่าจะเป็น ณ สถานที่ใดก็ตามแล้วก็บุคคลนั้นจะเป็นใครก็ตาม ถ้าเป็นผู้ที่มีปกติอยู่ด้วยเมตตาก็จะเป็นผู้ที่พร้อมที่จะเกื้อกูลบุคคลอื่น ด้วยเหตุนี้ เมตตาจึงเป็นพรหมวิหารหมายความว่าเป็นธรรมเครื่องอยู่ที่ประเสริฐ

ข้อความในขุททกนิกาย จริยาปิฎก มีว่า อนึ่ง จิตของพระมหาบุรุษนั้น ถึงความสงัดตั้งมั่นโดยไม่ยากความเป็นผู้มีจิตเมตตาย่อมตั้งอยู่ แม้ในฝ่ายที่เป็นศัตรูอย่างเร็ว แสดงว่าไม่มีใครที่จะเป็นศัตรูได้ บางครั้งท่านอาจคิดขุ่นเคืองใจ คิดว่าบุคคลนั้น บุคคลนี้เป็นผู้ที่ตัดรอนประโยชน์ของท่านด้วยประการใดๆ ก็ตาม แต่ถ้าเป็นผู้ที่สะสมกุศล และมีความตั้งมั่นในการที่จะขัดเกลากิเลสแล้วก็จิตของท่านจะสงบตั้งมั่นได้ไม่ยากแล้วจะเป็นผู้ที่มีจิตเมตตา แม้ในฝ่ายที่เป็นศัตรูอย่างเร็ว

จากหนังสือ ..บารมี๑๐ในชีวิตประจำวัน

โกรธได้เป็นเรื่องธรรมดา แต่อย่าถึงกับเกลียด เพราะนั้นเป็นกิเลสที่ลึก ให้คิดถึงความตายบ่อยๆ เพราะว่าเราอยู่ในโลกนี้อีกไม่นานก็ต้องตายจากกันไปแล้ว ถ้าเราผูกโกรธจนกลายเป็นศัตรู เกิดชาติหน้าก็เป็นศัตรูกันอีก ถ้าจะเจริญเมตตาก็เริ่มต้นด้วยการไม่ผูกโกรธและให้อภัยค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

เมตตาเกิดหรือไม่ ไม่ได้อยู่ที่คำกล่าว แต่อยู่ที่นามธรรมที่เกิดขณะนั้น

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความรู้เข้าใจดีขึ้น

สาธุ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ