นิคมกถา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้า 538

นิคมคาถา

คาถาท้ายอรรถกถาเถรีคาถา

ด้วยกถาพรรณนาความดังกล่าวมาฉะนี้

พระสาวกเหล่านั้นใด มีพระสัทธรรมพรั่งพร้อมเป็นบุตรเกิดแต่พระอุระ เกิดแต่พระโอษฐ์ ของพระศาสดาผู้เป็นจอมทัพธรรม เป็นทายาท ลูกเนรมิตโดยธรรม สมบูรณ์ด้วยคุณมีศีลเป็นต้น เป็นผู้เสร็จกิจแล้วไม่มีอาสวะ เป็นพระเถระก็มี เช่นท่านพระสุภูติเป็นต้น เป็นพระเถรีก็มี เช่นพระเถริกาเป็นต้น พระสาวกเหล่านั้นกล่าวคาลาเหล่าใดไว้ ด้วยวิธีพยากรณ์พระอรหัตเป็นต้น.

พระมหาเถระทั้งหลาย [พระสังคีติกาจารย์ผู้ทำปถมสังคายนา ๕๐๐ องค์] ช่วยกันรวบรวมคาถาเหล่านั้นทั้งหมด ยกขึ้นสู่บาลีสังคายนา ชื่อว่าเถรคาถา เถรีคาถา.

เพื่อประกาศความของเถรคาถาและเถรีคาถาเหล่านั้น ข้าพเจ้าอาศัยนัยที่มาในอรรถกถาเดิม จึงเริ่มแต่งอรรถสังวรรณนาอันใด อรรถสังวรรณนาอันนั้นประกาศอรรถอันยอดเยี่ยมในเถรคาถาและเถรีคาถานั้น ตามความเหมาะสมในที่นั้นๆ โดยชื่อว่าปรมัตถนีปนี

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้า 539

มีวินิจฉัยอันไม่สับสน ก็ถึงการจบลง โดยบาลีประมาณ ๙๒ ภาณวาร.

ดังนั้น บุญนั้นใด อันข้าพเจ้าผู้แต่งคัมภีร์ปรมัถถทีปนีนั้น ได้ประสบแล้ว ด้วยอานุภาพแห่งบุญนั้น ขอสัตว์ทั้งปวง หยั่งลงถึงศาสนาของพระโลก-นาถ ด้วยข้อปฏิบัติมีศีลเป็นต้นอันบริสุทธิ์ จงเป็นภาคีมีส่วนแห่งวิมุตติรส.

ขอศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จงดำรงอยู่ยั่งยืนในโลก ขอสรรพสัตว์ จงมีความเคารพในศาสนาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นเป็นเนืองนิจ.

ขอฝนจงตกต้องตามฤดูกาล

ขอพระเจ้าแผ่นดิน ผู้ทรงยินดีเป็นนิจในพระสัทธรรม โปรดทรงปกครองสัตวโลก โดยธรรมเทอญ.

จบกถาพรรณนาความแห่งเถรีคาถา ซึ่งท่านพระอาจารย์ธรรมปาลเถระ ผู้อยู่ พทรติตถวิหาร [วัดท่าพุทรา] รจนาไว้.

อรรถกถาเถรีคาถา จบบริบูรณ์