อยากได้คำตอบ ..บุคคลที่ป่วยเป็นโรคจิต

ผู้ที่ป่วยเป็นโรคจิตที่รุนแรงสภาพจิตเป็นอกุศลคือ ความฟุ้งซ่านมีกำลังและเกิดมาก คือ วิถีจิตที่ทำกิจชวนะ เป็นอกุศลประเภทโมหะ อุทธัจจสัมปยุตต์ การรับรู้เรื่องราวจึงต่างกับคนทั่วไป คือ คนทั่วไปโมหะอุทธัจจะเกิดน้อยกว่า และอีกอย่างหนึ่ง รูปธรรม (สารเคมี) ย่อมมีส่วนทำให้สภาพจิตและการรับรู้แตกต่างกัน

คนที่ป่วยเป็นโรคจิตส่วนหนึ่งก็เกิดจากกรรม และการสะสมกิเลสที่เป็นคนคิดมาก กังวล ขี้ระแวง เป็นอกุศลจิต ชวนะของปุถุชนมี ๒ ประเภท คือ กุศล อกุศล เพราะฉะนั้นคนที่ป่วยเป็นโรคจิต ส่วนมากจะเป็นอกุศลชวนะค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ประเด็นเรื่องการรับรู้ก่อนครับ การรับรู้ คือ ธรรมอย่างหนึ่งที่เรียกว่าจิต เป็นสภาพรู้การรับรู้ มี ๖ ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทางตา เมื่อเห็นย่อมเห็น (จิตเห็น) เพียงสิ่งที่ปรากฏทางตาเท่านั้น แล้วทางใจในวาระต่อๆ ไป ย่อมนึกเป็นรูปร่างต่างๆ เป็นคน สัตว์ชื่อนั้น ชื่อนี้ เป็นต้น ทางหู ย่อมได้ยินเสียง (จิตได้ยิน) เท่านั้น แล้ว ทางใจวาระต่อๆ ไป ก็ทรงจำนึกเป็น เสียงคนนั้น คนนี้ เสียงต่างๆ ก็ถามว่าการรับรู้ (ทาง ตา หู จมูก ... กาย) ของคนโรคจิต กับคนปกติ เมื่อเห็น (จิตเห็น) ของคนปกติ กับของคนโรคจิต

จิตเห็นของคนทั้งสองต่างกันไหม (การรับรู้ต่างกันไหม) ไม่ต่างครับ เพราะจิตเห็นก็ทำหน้าที่รู้สิ่งที่ปรากฏทางตาเหมือนกัน คนโรคจิตก็เห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา คนปกติ ก็เห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา พระอรหันต์ก็เห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา การรับรู้ทางตาไม่ต่างกันเลย แต่เมื่อเห็นแล้ว ไม่หยุดอยู่แค่นั้น ย่อมปรุงแต่งให้เป็นไปในทางกุศลหรืออกุศลครับ ซึ่งกุศลหรืออกุศลจะเกิดที่ชวนจิตครับ ในวิถีจิต ชื่อก็บอกว่าโรคจิต คือจิตที่เป็นโรค ก็ต้องเป็นอกุศลแน่นอน ขณะที่เป็นอกุศลก็เป็นโรค แม้เราๆ ท่านๆ ถามว่าเป็นโรคจิตไหม ก็ต้องเป็นเพราะ มากไปด้วยอกุศล แต่ในทางโลก คนที่เป็นโรคจิต เพราะเขาไม่รู้ตัว เพราะด้วยอกุศลที่เกิดบ่อยๆ โดยเป็นโมหมูลจิต ที่มีอุทธัจจเจตสิก (ความฟุ้งซ่าน) เกิดบ่อยๆ นั่นเอง คนที่ไม่ป่วยเป็นโรคจิตก็มีอกุศลจิตประเภทนี้แต่ไม่เกิดบ่อยๆ ครับ คนที่ป่วยเป็นโรคจิต เกิดอกุศล ที่เป็นโมหมูลจิตมาก ทำให้มีความไม่รู้หลงลืมสติมาก ประกอบกับความฟุ้งซ่านด้วยครับ สรุปคือ การรับรู้ไม่ต่างกัน แต่เมื่อรับรู้แล้วเป็นกุศลหรืออกุศล หรือไม่เป็นทั้งอกุศล หรือกุศลเลย คือ (พระอรหันต์)

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณทุกท่านมากค่ะ

ดีใจมากที่ได้พบ web นี้ เรื่องใดๆ ที่เคยสงสัยแม้ทั้งที่รู้ว่าพระธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมนาสัมพุทธะมีคำตอบแน่นอน แต่ก็ยากจนทางปัญญา จนไม่สามารถหาคำตอบ ทั้งยังไม่มีโอกาสได้พบกับกัลยาณมิตร ต้องขอบคุณทุกท่าน ที่เอาใจใส่กรุณาตอบจนกระจ่างค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขออนุโมทนา ครับ

มีลูกน้องอยู่ ๑ คน เหมือนกันที่ป่วยทางจิตต้องกินยารักษาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งบางครั้งก็ทำให้เราเกิดอกุศลจิตเพราะพูดไม่รู้เรื่อง บอกอย่าง ทำอย่าง เป็นประเภทหูแว่ว บางครั้งก็เดินไปไหนๆ โดยไม่บอกใคร ตอนนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว แต่ก็ทำงานไม่ค่อยได้ ทางหน่วยงานจะให้ออก คิดแล้วก็สงสาร เพราะจะไปทำอะไรกิน หางานทำก็คงไม่มีใครรับ ผู้บังคับบัญชาบอกให้ดิฉันช่วยจัดการพูดเรื่องนี้กับเขา ยังไม่รู้ว่า เขาจะรับได้ไหม

ควรเมตตา ควรกรุณา ควรเอ็นดู ควรสงสารเขา เพราะในสังสารวัฏฏ์ เราก็เคยเป็นแบบเขามาแล้ว ให้เอาใจเขามาใส่ใจเราค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ