๔๖. อรรถกถา จิตวิวัฏญาณุทเทส ว่าด้วยจิตวิวัฏญาณ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้า 133

๔๖. อรรถกถาจิตวิวัฏญาณุทเทส

ว่าด้วย จิตวิวัฏญาณ

คำว่า อธิฏฺาเน ปญฺา - ปัญญาในการอธิษฐาน ความว่า ปัญญาในการตั้งมั่นแห่งจิตด้วยสามารถแห่งคุณมีเนกขัมมะเป็นต้น.

คำว่า จิตฺตวิวฏฺเฏ าณํ - ญาณในการออกไปแห่งจิต ความว่า ญาณในการหลีกออกแห่งจิตด้วยสามารถแห่งการละนิวรณ์ มี

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้า 134

กามฉันทะเป็นต้น. ก็ในที่นี้ จิต

มีการรู้นิวรณ์ เป็น ลักษณะ,

มีการเกิดก่อนและเป็นประธานในธรรมทั้งปวง เป็น กิจ,

มีการเกิดขึ้นต่อเนื่องกันไม่ขาดสาย เป็น ปัจจุปัฏฐาน,

มีนามรูป เป็น ปทัฏฐาน.