๔๗. อรรถกถา ญาณวิวัฏญาณุทเทส ว่าด้วยญาณวิวัฏญาณ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้า 134

๔๗. อรรถกถา ญาณวิวัฏญาณุทเทส

ว่าด้วย ญาณวิวัฏญาณ

คำว่า สุญฺเต ปญฺา - ปัญาในความว่าง ความว่า ปัญญาเป็นเครื่องตามความเห็นโดยความเป็นอนัตตา อันเป็นไปแล้วในอนัตตธรรมและธรรมอันเนื่องด้วยอนัตตะ เพราะอัตตะและธรรมะอันเนื่องด้วยอัตตะเป็นของว่าง.

คำว่า าณวิวฏฺเฏ าณํ - ญาณในความหลีกออกด้วยญาณ ความว่า ญาณนั่นแหละย่อมหลีกออกจากความยึดมั่นถือมั่น ฉะนั้นจึงชื่อว่า วิวัฏฏะ - ญาณอันเป็นเหตุแห่งการหลีกออกด้วยญาณนั้น.