ตมาลปุปผิยเถราปทานที่ ๑ (๑๙๑) ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกคูณ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 602

ตมาลปุปผิยวรรคที่ ๒๐

ตมาลปุปผิยเถราปทานที่ ๑ (๑๙๑)

ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกคูณ

[๑๙๓] วิมานของเราที่บุญกรรมนิรมิตให้ เปรียบด้วยหน่อไม้ ทิพย์ มีเสาทอง ๘๔,๐๐๐ เสา.

เรามีจิตผ่องใส ถือเอาดอกคูนไปบูชาแด่พระพุทธเจ้า พระนามว่าสิขี ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของโลก.

ในกัปที่ ๓๑ แต่กัปนี้ เราได้ทำกรรมใดในกาลนั้น ด้วย กรรมนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งพุทธบูชา.

ในกัปที่ ๒๐ แต่กัปนี้ ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิพระองค์ หนึ่ง ทรงพระนามว่าจันทติตตะ สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ มีพละมาก.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระตมาลปุปผิยเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบตมาลปุปผิยเถราปทาน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 603

อรรถกถาตมาลปุปผิยวรรคที่ ๒๐

๑๙๑. อรรถกถาตมาลปุปผิยเถราปทาน

อปทานของท่านพระเถระรูปที่ ๑ ในวรรคที่ ๒๐ นี้ มีเนื้อความ ง่ายทั้งหมด.