ติณสันถารทายกเถราปทานที่ ๒ (๑๙๒) ว่าด้วยผลแห่งการทําหลังคา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 604

ติณสันถารทายกเถราปทานที่ ๒ (๑๙๒)

ว่าด้วยผลแห่งการทำหลังคา

[๑๙๔] ในกาลเมื่อเราบวชเป็นฤๅษีอยู่ในป่า ได้เกี่ยวหญ้าถวาย แด่พระศาสดา หญ้าทั้งหมดนั้นเวียนไปทางเบื้องขวาแล้ว ตกลงที่แผ่นดิน.

เราถือเอาหญ้านั้นมาลาดลงที่แผ่นดินดอนๆ และนำเอา ใบตาล ๓ ใบมาทำเป็นหลังคา ถวายแด่พระศาสดาพระนามว่า สิทธัตถะ เทวดาและมนุษย์ ณ ที่นั้นทรง (บูชา) พระศาสดา ตลอด ๗ วัน.

ในกัปที่ ๙๔ แต่กัปนี้ เราได้ถวายหญ้าใดในกาลนั้น ด้วย การถวายหญ้านั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวาย หญ้า.

ในกัปที่ ๖๕ แต่กัปนี้ ได้เป็นพระจักรพรรดิ ๔ ครั้ง ทรง พระนามว่ามหัทธนะ สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ มีพละ มาก.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระติณสันถารทายกเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล.

จบติณสันถารทายกเถราปทาน

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 605

๑๙๒. อรรถกถาติณสันถารทายกเถราปทาน

พึงทราบอปทานของท่านพระเถระรูปที่ ๒ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า ยํ ทายวาสิโก๑ อิสิ ความว่า พระเถระที่ถึงการนับว่า ทายวาสิโก อิสิ เพราะท่านได้บวชเป็นฤาษีในป่า ได้เกี่ยวได้ตัดหญ้าเพื่อ มุงมณฑปที่ประทับของพระศาสดาพระนามว่า สิทธัตถะ ผู้เสด็จไปเข้าจำ พรรษายังป่านั้น เพื่ออนุเคราะห์ตน อธิบายว่า เราได้กระทำทัพพสัมภาระ เครื่องมุง และได้ทำมณฑปด้วยท่อนไม้เล็กๆ แล้ว เอาหญ้ามุงมณฑป นั้นแล้ว ได้ถวายบูชาแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า สิทธัตถะ. บทว่า สตฺตาหํ ธารยุํ ตตฺถ ความว่า พวกเทวดาและมนุษย์ที่สถิตอยู่ ณ มณฑป นั้น ต่างพากันบูชาพระศาสดาผู้ประทับนั่งเข้านิโรธสมาบัติตลอด ๗ วัน. คำที่เหลือมีเนื้อความง่ายทั้งนั้นแล.

จบอรรถกถาติณสันถารทายกเถราปทาน

๑. บาลีว่า วนวาสิโก.